Oborri i Mbretit Trump
Inaugurimi i dytë i Donald Trump-it si President i Shteteve të Bashkuara, i mbajtur në ndërtesën e Kapitolit—e njëjta hapësirë e cënuar nga një turmë që ai vetë nxiti vetëm katër vite më parë—ishte një spektakël politik i mbushur me kundërthënie. Në ditën e tij të parë në detyrë, pikërisht si një mbret i vërtetë, mëshirues ndaj turmës së përkrahësve të tij, Trump dha falje për individët e përfshirë në sulmin e 6 janarit mbi Kapitol, një vendim që simbolikisht nënvizoi përçmimin e tij për përgjegjësinë dhe gatishmërinë e tij për të shpërblyer besnikërinë mbi drejtësinë. Megjithëse formalitetet e ceremonisë iu përmbajtën normave kushtetuese, hija e 6 janarit 2021 mbizotëroi, duke e bërë të pamundur ndarjen e ngjarjes nga brishtësia e demokracisë amerikane.
Në stilin e tij të zakonshëm, inaugurimi nuk ishte thjesht një ngjarje politike, por një shfaqje fuqie, besnikërie dhe dominimi teatror. Midis të pranishmëve ishin magnatë të teknologjisë, aleatë politikë dhe elita të biznesit që kërkonin afërsi me pushtetin. Elon Musk, një nga figurat më të spikatura në ngjarje, tërhoqi kritika të mëdha kur bëri një gjest që ngjante në mënyrë të frikshme me përshëndetjen naziste gjatë fjalimit të tij. Ky moment tronditës nënvizoi natyrën e arogante të “oborrit mbretëror” të Trump-it, ku normat shkelen dhe shfrenimi bëhet strategji. Autori Martin Kettle me mjeshtëri thekson që “po të ishte prezent Mbreti Diell, Luigji i XIV në ceremoninë e inaugurimit të Trump-it do ta kishte kuptuar shumë mirë atë që po ndodh”.
Për më tepër, si Donald ashtu edhe Melania Trump kishin lëshuar monedhat e tyre kriptografike një ditë përpara inaugurimit. Ky veprim, i parë nga shumë njerëz si një konflikt interesi par exellence, paraqet njëherit edhe një kthesë moderne në praktikën e lashtë të monarkëve që vulosnin monedha me imazhet e tyre dhe përforcon imazhin e Trump-it si një mbret i mundshëm që gdhend fytyrën e tij në valutën digjitale të epokës.
Megjithatë, momenti më tronditës nuk erdhi nga miliarderët e pranishëm, por nga sulmi i Trump-it ndaj të nderuarës Mariann Edgar Budde, peshkopja episkopale që përdori platformën e saj gjatë shërbimit të lutjeve në Katedralen Kombëtare për të bërë thirrje për dhembshuri. Budde, një avokate e fortë për komunitetet e margjinalizuara, i bëri thirrje Trump-it të tregojë mëshirë për emigrantët, individët LGBTQ+ dhe të tjerët që jetojnë me frikën e politikave të tij. Predikimi i saj, i rrënjosur në mësimet e krishtera, theksoi humanizmin e atyre që shpeshherë keqtrajtohen në retorikën politike. “Zoti ynë na mëson të jemi të mëshirshëm ndaj të huajve, sepse edhe ne dikur ishim të huaj në këtë tokë,” theksoi ajo.
Në vend që të përqafonte mesazhin e saj të unitetit, Trump iu përgjigj me përçmim, duke e cilësuar Budde-n një “Radikale e Majtë që urren Trump-in” dhe e përshkroi atë si shumicën e grave të tjera që i kundërshtojnë politikat e tij, pra si “të keqe.” Aleatët e tij iu bashkuan korit të kritikave, duke e akuzuar peshkopen për politizimin e shërbimit dhe mungesë respekti ndaj presidentit. Por fjalët e Budde-s rezonuan shumë përtej mureve të katedrales. Aktivistë të të drejtave civile si Bernice King dhe komentatorë fetarë lavdëruan guximin e saj, duke e cilësuar mesazhin e saj si një kujtesë thelbësore për përgjegjësinë morale që mbajnë liderët.
Kontrasti i thellë midis thirrjes së Budde-s për mëshirë dhe retorikës vetë-lëvduese të Trump-it zbulon tensionet e thella brenda qeverisjes amerikane nën udhëheqjen e tij. Sundimi i Trump-it—i karakterizuar nga koncentrimi i pushtetit vetëm tek një person, përçmimi për kontrollin dhe ekuilibrin kushtetues, dhe kultivimi i një mjedisi të ngjashëm me oborrin mbretëror—ndjehet gjithnjë e më shumë monarkik. Fokusimi i administratës së tij në besnikëri dhe spektakël, në vend të politikave dhe parimeve, nënvizon një largim të rrezikshëm nga normat demokratike.
Megjithatë, në këtë peizazh shqetësues, figura si Peshkopja Budde ofrojnë një shkëndijë shprese. Përkushtimi i saj i palëkundur ndaj drejtësisë dhe dhembshurisë pasqyron forcën e qëndrueshme të shoqërisë civile amerikane. Për sa kohë që liderë me integritetin e saj mbajnë pozita me ndikim, ekziston një kundërpeshë ndaj tendencave autoritare. Demokracia, megjithëse e vënë në provim, ende nuk është mposhtur.
Oborri mbretëror i Trump-it mund të dominojë titujt e gazetave, por fryma e rezistencës—e mishëruar nga ata që guxojnë të thonë të vërtetën përballë pushtetit—siguron që idealet e republikës të mbeten të qëndrueshme. Guximi i Budde-s është një kujtesë se edhe në kohët më të errëta, zërat e ndërgjegjes mund të ndriçojnë rrugën përpara.
Shkrimi është shkruar enkas për Portalb.mk. Të drejtat e publikimit i kanë vetëm Portalb.mk dhe autori, sipas marrëveshjes mes tyre.