Emil Siorani (1911-1995) është filozofi nihilist francez me origjinë rumune, që dyshoi në vlerat kulturore dhe normat morale të shoqërisë, në të cilën e kaloi jetën. Për shkrimet e tij kanë thënë se kullojnë nga pesimizmi, sepse trajtojnë temat e shpirtit të robit, absurditetit, kotësisë, mërzisë, kalbjes, tiranisë, dhunës, mungesës së vetëdijes, arsyes së sëmurë…
Siorani thoshte:
-Pushteti që mbështetet në instinktet e fuqisë, nuk lejon as armiq as heretikë.
– Sa më i fuqishëm të jetë një pushtet, aq më i panjerëzishëm është.
– Energjia e një epoke matet me qeniet që e pësojnë, kurse një kredo politike afirmohet përmes viktimave që krijon, nga shkaku se shtazarakja është karakteristikë e parë e çdo suskesi.
– Kokat bien atje ku fiton një ide, që mund të fitojë vetëm në llogari të ideve dhe kokave të tjera.
– Ne nuk arritëm të krijojmënjë qenie njerëzore që mendon, ne nuk kemi popull, por kemi një audiencë duartrokitëse dhe një audiencë mallkuese, që herë duartroket, herë shan!
Kjo e bën të qartë përse liria njerëzore është me dhëmbë, si dielli i vjeshtës së vonshme? Përse në Ballkan mbretëron hutimi dhe përse ajo që mbetet prapa tij është refreni i jermisë së spirales tragjike, viktimë e së cilës jemi të gjithë, pa asnjë përjashtim?
Në kësi rrethanash, koshient për të vërtetat e jetës është vetëm raca e prometejëve që, mjerisht, nuk ka kujt t’ia përjcellë idenë e lirisë shkaku i rrënjëve të thella të shpirtit të Robit, të mësuar me statusin prej kërmilli që e imponojnë pronarët e çelësave të hapsanes. Kjo i jep krahë diktaturavedemokratike për t’ushtruarmë kollaj në sofrat emiletit të përulur për keqardhje. Është ky truk i moçëm faraonësh që hedhin idenë e piramidave sa herë që duhet përkundur truri i painformuar, të cilit s’i lejohet për asnjë çast të merret me shkopin e lypsarit dhe perspektivën e hirtë.
Aktualisht, pothuajse në të gjithë vendet postkomuniste të siujdhesës ballkanike, duken ashiqare përpjekjet që me makiazhe makiaveliste të dhjamoset armata e hajdutërisë, pronë e të cilëve do të jemi të gjithënë fazat e ardhshme, tok me shtetthet tona në trans të përjetshëm tranzicioni.Procesi ka filluar para shumë vitesh, ndaj, në kushtet e Saharasë mentale,kapadainjtë e paskrupullt, që shkelin çdo të drejtë dhe normë morale, do ta përfundojnë me sukses, nëse arrijnë ta shterrin përfundimisht zërin e mbikqyrur me llupa të trasha të inteligjencës së rrëgjuar me sistem. Të tjerët, ndërkaq, janë në sezonin e hallakatjes, sepse, thotë Siorani: Ne nukarritëmtëkrijojmënjë qenie njerëzore që mendon, ne nuk kemi popull, por kemi një audiencëduartrokitëse dhe një audiencë mallkuese, që herë duartroket, herë shan!
Shkrimi është shkruar enkas për Portalb.mk. Të drejtat e publikimit i kanë vetëm Portalb.mk dhe autori, sipas marrëveshjes mes tyre.