Putin po bllokon paqen, jo Zelenski dhe evropianët

Një postim në Facebook pa baza pretendon se Zelenski është kundër paqes edhe pse më 11.3.2025 ai pranoi propozimin e SHBA-së për një armëpushim 30-ditor me Rusinë, i cili shërben si hyrje për një marrëveshje të përhershme paqeje. Partnerët e tij evropianë kanë propozuar paqeruajtës, ndërsa SHBA, me një gjuhë sportive, ka bërë të ditur se “topi” tani është në duart e Rusisë dhe se ajo duhet të tregojë vullnet për paqe. Megjithatë, Rusia nuk e bën këtë ose e bën në mënyrë shumë të dobët. Ajo refuzon kompromiset dhe vazhdimisht kërkon diçka, ndërsa më 18.3.2025 mezi pranoi një ndalim 30-ditor të sulmeve vetëm mbi infrastrukturën energjetike. Pra, Rusia është ajo që po bllokon procesin e paqes, shkruan Vërtetmatësi.

Në një postim në rrjetin social Facebook thuhet:

Zelenski po e bllokon paqen – është koha ta vendosin para se të tërheqë botën në luftë!

Tani, ai refuzon çdo armëpushim që përfshin tërheqje territoriale.

Putin ka paraqitur kushte reale për armëpushim.

Pretendimet e bëra janë të pavërteta dhe këtu dalin në pah standardet e dyfishta të propagandistëve pro-rusë, përfshirë edhe autorin e postimit, dhe situata reale është si më poshtë.

Më datë 28.2.2025. Volodymyr Zelenski u takua me Donald Trump në Shtëpinë e Bardhë, duke kërkuar garanci sigurie për Ukrainën, sepse edhe nëse arrihet marrëveshja e shpallur e paqes, Rusia mund ta shkelë atë.

Trump e interpretoi veprimin e Zelenskit si kushtëzimin nga dikush që nuk është në gjendje të kushtëzojë, pas së cilës ai e kritikoi atë si jo bashkëpunues dhe të papërgatitur për paqe. Këtë e raportojnë edhe propagandistët (pro)rusë, por nuk është e vërtetë. Zelenski kurrë nuk e përjashtoi paqen dhe kërkoi vetëm garanci se ajo do të ishte e qëndrueshme.

Trump e shtyu Zelenski-në me ndalimin e ndihmës ushtarake që ai të pranojë paqe pa kushte sipas modelit të Trump-it, gjë që Zelensky e bëri. Më 11.3.2025, Trump deklaroi se Ukraina pranoi propozimin për një armëpushim 30-ditor, i cili është një hyrje për një marrëveshje të përhershme paqeje. Sekretari i Shtetit të SHBA-së, Marco Rubio, atëherë u shpreh me një gjuhë sportive duke thënë se “topi” tani është në duar të Rusisë dhe se lëvizja tjetër duhet ta bëjë ajo, domethënë i takon asaj të tregojë se është për paqe.

Megjithatë, Vladimir Putin nuk dha një përgjigje të qartë dhe të vendosur në këtë. Ai deklaroi se, në parim, është për armëpushim, por ka disa detaje që fillimisht duhet të “rregullohen”. Kjo do të thotë se pranimi i tij është kushtetues dhe me rezerva, gjë që Zelenski e interpreton si një heqje dorë praktike nga paqja; ndryshe, Rusia do ta kishte pranuar armëpushimin pa komplikime.

Më 18.3.2025, Putin mezi pranoi një ndalim 30-ditor të sulmeve mbi infrastrukturën energjetike të Ukrainës, por kjo është një pranimi jo të plotë të armëpushimit të parashikuar.

Kështu, rezulton se Rusia është ajo që e ngadalëson planin e paqes ose e plotëson atë në mënyrë selektive dhe vazhdimisht vendos kushte që janë shumë më drastike se ato të Zelenskit. Megjithatë, propagandistët (pro)russianë nuk e akuzojnë Putin-in se është kundër paqes, siç e akuzonin Zelenskin, që paraqet një standard të dyfishtë.

Postimi thotë se Putin ka paraqitur kushte reale për armëpushim, por disa prej tyre nuk janë aspak realiste, dhe çështja është si më poshtë.

Më 18 mars 2014. Rusia aneksoi ilegalisht Krimenë dhe më 30 shtator 2022 dhe katër rajone: Donetsk, Luhansk, Zaporizhia dhe Kherson, por pa i marrë ato në tërësi, kështu që aneksimi është kryesisht vetëm në letër. Putini e udhëheq Zaporozhyen si një “qytet në Rusi” si me kushtetutë ashtu edhe me ligj edhe pse ai nuk e pushtoi atë, gjë që vlen edhe për Slavyansk dhe Kramatorsk dhe megjithëse ai pushtoi qytetin e Khersonit, më 11 nëntor 2022 e humbi, kështu që tani lind problemi i mëposhtëm.

Ideja fillestare për planin e paqes ishte “ngrirja” e situatës në front dhe që secila palë të mbante kontrollin vetëm të asaj që mban në të vërtetë dhe nuk u përmend një transferim i rënë dakord i territoreve nga kontrolli ukrainas në rus ose anasjelltas.

Sipas atij plani fillestar, Zaporizhia, Kherson dhe vende të tjera që Rusia pretendon, por nuk i mban në fakt, do të mbeten nën kontrollin e Ukrainës. Kjo është arsyeja pse Rusia po kërkon tani në mënyrë joreale që Ukraina të tërhiqet nga ato territore me marrëveshje.

Dhe Rusia kërkon që territoret që aneksoi të njihen si pjesë të plota të saj, të cilat Ukraina dhe bota i kanë refuzuar prej kohësh me rezolutat 68/262 dhe ES-11/4 të OKB-së. Ukraina e pranon realitetin se tani nuk mund të rimarrë kontrollin mbi të gjitha territoret e saj, por nuk pranon t’i njohë ato si pjesë e plotë e Rusisë, por më mirë do t’i trajtojë ato si të pushtuara përkohësisht. Kjo do të thotë se Ukraina ka disa “vija të kuqe“, por prapë pranon një lloj kompromisi, ndërsa Rusia nuk e bën këtë ose e bën këtë shumë dobët ose në mënyrë selektive.

Rusia vazhdimisht kërkon ose refuzon diçka, sikur këto të mos ishin negociata, në të cilat të dyja palët duhet të bëjnë kompromis. Ajo vepron sikur i ka shkaktuar një disfatë vendimtare Ukrainës dhe sikur Ukraina tani duhet të nënshkruajë një dorëzim të pakushtëzuar.

Rusia gjithashtu kërkoi që Ukraina të zvogëlojë ushtrinë e saj me pesë herë, të mos anëtarësohet në NATO dhe t’i japë privilegje më të mëdha gjuhës ruse dhe Kishës Ortodokse të Ukrainës, e cila më parë ishte nën Patriarkanën e Moskës dhe ka shumë priftërinj pro-rusë, por Rusia nuk ofron shumë në këmbim.

Më tej në njoftim thuhet:

Zelensky nuk ka legjitimitet. Nuk ka zgjedhje.

Ai nuk ka mandat – popullit ukrainas iu mohuan zgjedhjet.

Kjo është e pasaktë. Sipas Art. 11, paragrafi 3 i Ligjit ushtarak të Ukrainës, mandati i Presidentit zgjatet, dhe në përputhje me Nenin 19, paragrafi 1, zgjedhjet nuk mbahen, kështu që Zelensky është presidenti legjitim.

Në njoftim thuhet edhe si vijon:

Mbajtësit e saj perëndimorë po e përdorin atë për ta shtyrë NATO-n në konflikt të drejtpërdrejtë me Rusinë.

MJAFT. Zelenski dhe globalistët evropianë duhet të largohen përpara se të shkaktojnë të pamendueshmen.

Dhe kjo është e pasaktë. Pakti i NATO-s ka qenë në kufijtë e Rusisë që nga viti 1949, duke përfshirë Norvegjinë, dhe më vonë iu bashkuan: Polonia (1999), vendet baltike (2004) dhe Finlanda (2023), kështu që nëse NATO donte të sulmonte Rusinë, ajo kishte nga ku ta bënte dhe nuk i duhet Ukraina për këtë.

NATO nuk po sulmon Rusinë, por Rusia sulmoi Ukrainën, fillimisht në Krime dhe fshehurazi në Donbas në vitin 2014, e cila më 24 shkurt 2022 u përshkallëzua në agresion të hapur dhe të gjithanshëm.

Evropianët e pranojnë planin e paqes dhe propozojnë paqeruajtësit e tyre që do të mbikëqyrin zbatimin e tij, por Rusia refuzon, gjë që është më shumë provë se po pengon paqen. Duke qenë se ai filloi konfliktin, është normale që evropianët të mos i besojnë dhe të mendojnë për mbrojtjen e tyre, madje edhe të ndihmojnë në mbrojtjen e Ukrainës, por kjo nuk do të thotë se ata planifikojnë të sulmojnë Rusinë.

Duke marrë parasysh të gjitha faktet e deklaruara deri më tani, ne e vlerësojmë njoftimin si të pavërtetë.