Fjalë pas fjale

Në fillim ishte fjalë, e paformuar, e pazhvilluar,

Në qiellin e heshtjes ajo fluturonte, si një zog i braktisur.

Por me një prekje të shkrimtarit, ajo mori shpirt dhe zë,

Dhe bëri që mendjet të lëviznin dhe zemrat të ndjehnin.

Fjala, si një lule e bukur, ecën nëpër fushën e kujtesës,

Në vargje të rënda apo në tinguj të butë, ajo përjeton një jetë të re.

Në zemrat e njerëzve, ajo zbardhë, si agimi i një ditë të re,

Dhe përhapë dritë dhe ngrohtësi, për të shuar errësirën dhe ftohtësinë.

Me fjala, krijohet magji, si në rrëfimet e vjetra të përballimit,

Dhe nganjëherë ajo shfaqet si një ferr i çmuar për të shprehur ndjenjat më të thella.

Në ligjëratat e urta ose në poezitë e mrekullueshme,

Fjala bëhet mjeti i zemrave për të shpërblyer, për të dhënë kuptim dhe për të krijuar lidhje.

Nëpërmjet fjales, bota shpërtheu në ngjyra dhe tinguj të ndryshëm,

Ajo bëri që ëndrrat të jenë reale dhe emocionet të jenë të papërballueshme.

Me një fjalë të vogël, mund të shkatërrosh ose të krijojmë një botë të re,

Sepse fuqia e fjalës është e madhe, kur ajo zbardhë në kuptimin dhe veprimit të saj.

Kështu, lëre fjalën të fluturojë lirshëm, në qiellin e mendjes së gjallë,

Dhe të përhapë kuptimin dhe dashurinë, për të ndriçuar rrugën tonë nëpër kohë dhe hapësirë.

Sepse në fund të fundit, në zemrën tonë, fjala bënë që jeta të ketë kuptim,

Dhe për të, ajo është muzika e universit, që na bënë të ndjehemi të gjallë.

Autor: Ajla Ismani