SHBA-të nuk organizuan grusht shteti në Ukrainë në vitin 2014

Ndryshe nga pretendimi në postim, Shtetet e Bashkuara nuk organizuan një grusht shteti në Ukrainë në vitin 2014 dhe as nuk organizuan protesta. Demonstratat që filluan në Kiev në nëntor 2013 ishin rezultat i zhgënjimit të popullit ukrainas, për shkak të vendimit të ish-presidentit Yanukovych për të ndryshuar drejtimin në minutën e fundit dhe pas 7 vitesh negociata për të mos nënshkruar marrëveshjen e asocimit midis Ukrainës dhe BE-së. Gjithashtu, Shtetet e Bashkuara nuk po bëjnë asnjë lloj lufte me prokurë, as nuk e kanë theksuar ndonjëherë se do të ndajnë me BE-në plaçkën e një Rusie të dështuar. Lufta në Ukrainë u nis nga Rusia në kundërshtim me marrëveshjet ndërkombëtare dhe Ukraina ka të drejtë krejtësisht legjitime për të mbrojtur veten dhe aleatët e saj po ofrojnë ndihmë ushtarake dhe monetare, si dhe ndihmë humanitare për civilët dhe personat e zhvendosur, shkruan Vërtetmatësi.

Po shqyrtojmë një postim të publikuar në rrjetin social Facebook ku thuhet:

SHBA i tha BE-së që të mbështesë grushtin e shtetit në Ukrainë në vitin 2014.
Ai u tha atyre që të mbështesin luftën e tyre me prokurë.
Ata sugjeruan se Rusia është e dobët. Ata u thanë atyre se Vladimir Putin së shpejti do të largohej dhe plaçka e një Rusie të dështuar do të ndahej me BE-në.
Idiotët e BE-së vazhdojnë t’u besojnë këtyre gënjeshtarëve serialë….

SHBA-të nuk kryen asnjë grusht shteti në Ukrainë në vitin 2014 dhe për rrjedhojë nuk i kërkuan BE-së që ta mbështeste, por kjo akuzë po mundon prej kohësh presidentin e Rusisë, Vladimir Putin.

Çfarë po ndodhte në fakt atëherë në Ukrainë?

Euromaidan – një valë demonstratash, mosbindje civile, trazira dhe përleshje të armatosura shpërtheu natën e 21 nëntorit 2013, kur qytetarët ukrainas filluan protestat spontane në Kiev. Një ditë më parë, qeveria e Ukrainës pezulloi përgatitjet për nënshkrimin e Marrëveshjes së Asociimit dhe Marrëveshjes së Tregtisë së Lirë me Bashkimin Evropian dhe kjo është arsyeja e protestave. Protestat vazhduan me gjithë praninë e shtuar të policisë dhe mbështetjen e tyre dhanë edhe studentët. Më 30 nëntor, forcat qeveritare ushtruan dhunë ndaj protestuesve, gjë që bëri që protestat të rriteshin në përmasa dhe të arrinin mbi 1.5 milionë protestues.

Një numër i madh i organizatave joqeveritare, media botërore i paraqesin ngjarjet e Euromaidanit si trazirat më të mëdha pro-evropiane në historinë e Ukrainës. Më 30 mars 2012, BE dhe Ukraina nënshkruan Marrëveshjen e Asociimit. Por marrëveshja nuk u ratifikua pasi Ukraina u udhëzua të punonte për përkeqësimin e demokracisë dhe sundimit të ligjit në vend.

Më 21 nëntor 2013, një dekret i qeverisë ukrainase pezulloi përgatitjet për nënshkrimin e Marrëveshjes së Asociimit. Arsyeja zyrtare është se “në muajt e mëparshëm, Ukraina përjetoi një rënie të prodhimit industrial”. Qeveria e Ukrainës pretendoi se do të vazhdojë me përgatitjen e marrëveshjes kur rënia e prodhimit industrial do të kompensohet nga tregu evropian.

Presidenti Janukoviç mori pjesë në samitin e BE-së të mbajtur më 28-29 nëntor 2013 në Vilnius të Lituanisë, ku ishte dashur të nënshkruhet Marrëveshja e Asociimit dhe Tregtisë, por marrëveshja nuk u nënshkrua. Financial Times shkruante se protestat në 2013 ishin “spontane, të nxitura nga rrjetet sociale dhe e kapën në befasi opozitën ukrainase” ndryshe nga kundërshtarët e tyre.

Sipas historianit të Lviv Jaroslav Hritsak, kjo përfaqësonte:

Një revolucion i gjeneratës që mund të quhet modernist për pavarësinë ukrainase, një revolucion i të rinjve me arsim të lartë, njerëzve që janë aktivë në rrjetet sociale, që janë celularë dhe 90 për qind kanë një diplomë fakulteti, por nuk kanë të ardhme.

Sipas tij, të rinjtë ukrainas kanë të njëjtin karakter si të rinjtë italianë, çekë, polakë apo gjermanë dhe dallojnë në mënyrë drastike nga ukrainasit që janë mbi 50 vjeç.

Ky brez ka një dëshirë të madhe për integrim evropian dhe vetëm disa ndarje rajonale, ndryshe nga më të vjetrat, mendon ai. 

SHBA nuk organizoi një grusht shteti në 2014, as nuk organizoi protesta. Demonstratat që filluan në Kiev në nëntor 2013 ishin rezultat i zhgënjimit të popullit ukrainas ndaj ish-presidentit Yanukovych, pra vendimit të tij në momentin e fundit për të ndryshuar drejtimin dhe pas 7 vitesh negociata për të mos nënshkruar marrëveshjen e asocimit midis Ukrainës dhe BE-së. Si rezultat i presionit rus, ajo ndaloi përparimin e afrimit të Ukrainës me BE-në.

Yanukovych përfundoi në arrati, pas së cilës një qeveri tranzitore i mori gjërat në duart e veta. Pastaj ushtarët pa shenja kombëtare pushtuan Krimenë dhe vunë flamuj rusë. Pas një referendumi të pa njohur nga komuniteti ndërkombëtar, Federata Ruse aneksoi Krimenë.

Lufta në Ukrainë u nis nga Rusia

Në postimin që po shqyrtojmë, shpërndahen të pavërteta të tjera, duke përfshirë se “SHBA-ja i tha BE-së të mbështesë luftën e tyre me prokurë, se Rusia është e dobët, Putini do të largohet dhe plaçka e një Rusie të dështuar do të ndahet me BE-në. “

Megjithatë, SHBA-ja nuk po bën një luftë me prokurë dhe nuk ka pretendime, as nuk ka theksuar ndonjëherë se do të ndajë me BE-në plaçkën e një Rusie të dështuar. Pushtimi ushtarak që Rusia kreu kundër Ukrainës demokratike, të pavarur dhe sovrane është një pretendim territorial i Rusisë dhe lufta u nis nga Rusia në mënyrë të paprovokuar dhe në kundërshtim me marrëveshjet ndërkombëtare.

Më 24 shkurt 2022, Rusia nisi sulme me raketa në vende në të gjithë Ukrainën, duke përfshirë kryeqytetin, Kiev. Forcat tokësore ruse hynë në territorin ukrainas, pas së cilës presidenti i Ukrainës, Volodymyr Zelensky, u përgjigj duke vendosur ligjin ushtarak, duke prishur marrëdhëniet diplomatike me Rusinë dhe mobilizim të përgjithshëm. Pushtimi është sulmi më i madh ushtarak në Evropë që nga Lufta e Dytë Botërore dhe ka qenë objekt i dënimit të gjerë ndërkombëtar, si dhe sanksioneve kundër Rusisë.

Ukraina nuk sulmoi Rusinë, por Rusia sulmoi Ukrainën. Rrjedhimisht, Ukraina ka të drejtë të mbrohet, dhe aleatët po ofrojnë ndihmë ushtarake dhe monetare për Ukrainën, si dhe ndihmë humanitare për civilët dhe personat e zhvendosur. Megjithatë, kjo ndihmë nuk e bën SHBA-në palë në luftë dhe NATO ka deklaruar vazhdimisht se nuk është palë në konfliktin ushtarak.

Për të gjitha faktet e mësipërme, ne e vlerësojmë postimin që po shqyrtojmë si të pavërtetë.