Kostoja globale e dështimit për të investuar në gratë dhe barazinë gjinore është 10 trilion dollarë në vit
Sipas një raporti të ri të OKB-së, qeveritë po dështojnë të investojnë te gratë dhe vajzat dhe si rezultat po humbasin miliarda përfitime ekonomike, shkruan The Guardian, transmeton Portalb.mk.
Raporti i sivjetshëm Gender Snapshot nga agjencia UN Women zbuloi se kostoja globale e dështimit në edukimin e duhur të grave të reja është 10 trilion dollarë në vit, vendet me të ardhura të ulëta dhe të mesme do të humbasin 500 miliardë dollarë gjatë pesë viteve të ardhshme nëse nuk e mbyllin hendekun gjinor në përdorimin e internetit, dhe përmirësimi i mbështetjes për fermeret gra mund të shtojë 1 trilion dollarë në PBB-në globale.
Raporti zbuloi gjithashtu se me ritmet aktuale, martesat e fëmijëve mund të vazhdojnë deri në vitin 2092.
“Kostoja e mosarritjes së barazisë gjinore është shumë e lartë, por në të njëjtën kohë, kthimet e mundshme nga kjo gjë janë gjithashtu shumë të larta për t’u injoruar për shoqëritë”, tha Papa Seck, kreu i seksionit të kërkimit dhe të dhënave të UN Women.
Raporti vjetor, i cili vlerëson progresin e barazisë gjinore përgjatë synimeve të zhvillimit të qëndrueshëm të OKB-së, zbuloi gjithashtu se 47.8 milionë më shumë gra se burra përballen me pasiguri ushqimore të moderuar ose të rëndë, se mund të duhen edhe 137 vite të tjera për t’i dhënë fund varfërisë ekstreme për gratë, dhe se ndryshimi i klimës mund të detyrojë 158 milionë më shumë gra dhe vajza në varfëri sesa burra dhe djem.
“Qeveritë duhet të “fillojnë të investojnë para të forta te gratë dhe vajzat”, tha Seck, dhe të bëjnë ndryshime “të panegociueshme” në ligjet e tyre për t’i mbrojtur ato më mirë.
Raporti thekson se asnnjë vend nuk i ka të gjitha ligjet e nevojshme për të ndaluar diskriminimin, për të parandaluar dhunën me bazë gjinore, për të mbrojtur të drejtat e barabarta në martesë dhe divorc, për të garantuar paga të barabarta dhe për të siguruar qasje të plotë në shëndetin seksual dhe riprodhues.
Nga 120 vendet ku disponohen të dhëna, më shumë se gjysma kanë të paktën një kufizim që i pengon gratë të bëjnë të njëjtat punë si burrat dhe gjysma nuk e klasifikojnë përdhunimin si të bazuar në mungesë pëlqimi.
Në Mbretërinë e Bashkuar, Rachel Saunders, eksperte në çështjet ligjore të grave në Universitetin e Nottinghamit, tha se qeveria duhet të krijojë ligje të reja që mandatojnë punëdhënësit të ndajnë pagat e stafit dhe t’i lejojnë gratë të dinë nëse ka dhunues seksual në zonën e tyre.
Ajo tha se edhe kur ekzistonin ligje të tilla, shumë prej tyre nuk ishin zbatuar plotësisht.
Jemima Olchawski, shefe ekzekutive e Shoqërisë Fawcett, e cila bën fushatë për barazinë gjinore, tha se ekzistonte një vetëkënaqësi e përgjithshme që i shihte pabarazitë gjinore si “fantazma” nga një kohë kur gratë nuk kishin të drejtat që kishin sot dhe një qëndrim se gjërat do të përmirësohen natyrshëm me kalimin e kohës.
“Ky absolutisht nuk është rasti, ne vazhdimisht jemi duke përjetësuar dhe madje duke krijuar pabarazi të reja për gratë dhe vajzat”, tha ajo.
Diku tjetër, ajo tha se gratë vazhduan të përjetonin “situata absolutisht të tmerrshme”, duke përmendur ndalimin e talebanëve që gratë afgane të punonin, studionin dhe madje të flisnin në publik.
“Nuk jam aspak e befasuar kur e shoh këtë, për fat të keq, ne thjesht nuk po shohim përparim”, tha Olchawski.
Ezel Buse Sonmezocak, oficere avokuese për Gratë për të Drejtat e Njeriut të Grave, një grup turk i fushatës për barazi, sugjeroi që qeveritë duhet të financojnë momentet feministe “sepse ne e dimë se kur ju [bëni], ju ndërtoni një mbrojtje kundër rrëshqitjes”.
Raporti, tha ajo, duhet të jetë një sinjal “për t’u mbajtur pas SDG-ve dhe për të qenë më ambicioz”.