Nuk ka asnjë fakt shkencor që mbështet teorinë konspirative se Toka është e sheshtë
Toka është planet sferoid që rrotullohet rreth boshtit të saj 1 herë në ditë dhe që i duhen 365 ditë për të përfunduar një rrotullim rreth Diellit. Formimi i planetëve është i mundur vetëm me veprimin e gravitetit gjë që bën që planetët dhe trupat qiellorë të kenë tendencë të jenë gjithnjë sferike, pasi tërheqja e tyre bën që materiali i tyre të vendoset në mënyrë uniforme (pak a shumë) rreth të gjithë qendrës së gravitetit. Nuk ka asnjë fakt shkencor që e mbështet teorinë konspirative se toka është e sheshtë, shkruan Portalb.mk.
Përmbajtja që recensojmë është një postim publik bërë në një faqe në facebook me emrin “Toka e Sheshtë”, ku përmes një kalkulimi matematikor pretendohet të shpjegojë dhe të arsyetohet se është e pamundur që toka të ketë formë sferike. Për ta bërë më të bindshme teorinë autori i postimit në fjalë jep dhe disa fakte botërore të cilat sipas tij është e pamundur të jenë “reale nëse toka është e rrumbullakët”.
“Nëse toka është një sferë me perimetër 24,901 milje, atëherë fizika sferike kërkon që ndërsa ngjitemi nga sipërfaqja e saj, horizonti të bjerë nën vijën tonë të shikimit dhe fillojnë të tregojnë lakimin e saj. kjo nuk ndodh. Kur ngjitemi, vëzhgojmë një nivel, horizont të nivelit të syve, pavarësisht sa lart shkojmë. Unë personalisht kam par dhe kam bërë fotografi nga shumë lartësi të ndryshme që tregojnë se kjo është e vërtetë. Më e larta prej të cilave është gati 35,000 këmbë. Të gjitha balonat amatore të motit pa lente syri peshku tregojnë një horizont të nivelit, të nivelit të syve deri në 200,000 këmbë. E PAMUNDUR! Nëse toka është një sferë me perimetër 24,901 milje, atëherë udhëtimi mbi 60,000 milje rreth bregut të Antarktidës nuk mund të ndodhte. Megjithatë, anija britanike The Challenger, bëri pikërisht kët duke regjistruar afërsisht 69,000 milje dhe as nuk e përfundoi udhëtimin, duke marrë më shumë se 3 vjet për ta bërë këtë. 69,000 milje janë gati 3 udhëtime të plota rreth perimetrit ekuatorial. E PAMUNDUR!”, thuhet mes tjerash në postim.
Toka e Sheshtë është një blog personal në rrjetin social “Facebook” që ndiqet nga 2800 persona, ndërkohë postimi në fjalë ka rreth 50 pëlqime dhe mbështet me komente si: “Kjo temë meriton share më së shumti ndër gjitha temat”, “Ata që besojnë në Teorinë e Majmunëve është e drejtë e tyre të besojnë edhe më tutje”, “Një të elaborim i jashtëzakonshëm që edhe shkenctarët evulucionist të kanë lakmi…”, etj.
Ideja se toka nuk ka formë sferike por ka formë të një disku të sheshtë, në fakt është një teori konspirative globale që po merr hov gjithmonë e më shumë. CNN ka raportuar se madje në Amerikë për çdo vit mbahet një konferencë ndërkombëtare ku tubohen qindra njerëz që e besojnë këtë teori, ndërkohë konferenca të tilla viteve të fundit janë mbajtur dhe në Brazil, Britani dhe Itali. Shoqëria e Tokës së Rrafshët është një organizatë e themeluar në Londër në 1956 që, me një modus operandi tipike për një sekt, u krijua për të krijuar një komunitet njerëzish që do të përhapnin idenë se Toka është e sheshtë në vend që të jetë një trup sferik. Duke u mbrojtur me argumente të rrejshme shkencore dhe duke rrethuar gjithçka me komplote qeveritare, ata arrijnë të tërheqin vëmendjen e njerëzve me pak njohuri për astronominë ose shkencën në përgjithësi. Vullneti i vetëm i kësaj organizate, si çdo sekt, është fitimi.
Çfarë thonë faktet dhe shkenca për teorinë “Toka e Sheshtë”
Ka shumë mënyra për të vërtetuar se Toka nuk është e rrafshët. Një opsion i shpejtë është të shikoni bibliotekën e imazheve të NASA-s, e cila gjithashtu ka një video live në YouTube se si duket Toka nga hapësira. Fotot e formës së rrumbullakët të Tokës janë realizuar edhe nga Rusia, agjencia japoneze hapësinore dhe Kina. Megjithatë, sipas shkencës edhe pa konfirmimin vizual të fotografive të marra nga hapësira, shumë nga argumentet e përdorura nga përkrahësit e Tokës së sheshtë mund të hidhen poshtë lehtësisht me trigonometrinë ose ligjet themelore fizike. Një shembull i mirë për të filluar është me një lavjerrës Foucault, pajisja e quajtur pas fizikanit francez Léon Foucault, i cili u bë i njohur në vitin 1851 me eksperimentin e tij ku vari një top bronzi 28 kg me një zinxhir 67 m në Pantheon në Paris. Një lavjerrës i tillë, i cili mund të lëkundet në çdo rrafsh, ndryshon drejtimin vetvetiu brenda ditës, duke dhënë prova të drejtpërdrejta të rrotullimit të Tokës. Një fenomen tjetër që vërteton se Toka është një glob që rrotullohet është efekti Coriolis, e cila vepron pingul me drejtimin e lëvizjes së një mase rrotulluese. Efekti Coriolis është forca e prodhuar nga rrotullimi i Tokës dhe që devijon trajektoren e një objekti lëvizës në varësi të faktit nëse është në hemisferën veriore apo jugore. Kjo do të thotë që trupat që lëvizin lirshëm, siç janë plumbat kur gjuhen, uragane ose trupa uji (shumë tipik shembulli se ku kthehet uji në tualet kur pastrojmë tualetin), ndryshojnë lëvizjen e tyre në varësi të asaj pike të Tokës takohem.
Një nga argumentet më të padiskutueshëm për të hedhur poshtë teorinë e tokës së sheshtë është fakti i zonave kohore. Siç e dimë mirë, në të njëjtën çast të kohës, ka vende në Tokë ku është ditë dhe të tjera ku është natë. Me Në një Tokë të sheshtë, të gjitha vendet e botës do të ishin në të njëjtën kohë të ditës dhe në të njëjtën kohë të natës. Kjo do të thotë, nëse Toka do të ishte e sheshtë, nuk do të kishte zona të ndryshme kohore. Një nga testet më të pakundërshtueshme për të parë se Toka është e rrumbullakët është të shkoni në plazh dhe të shihni horizontin, veçanërisht nëse anijet kalojnë përmes tij ose nëse mund të shihni ndërtesa në sfond. A nuk duket se anijet shfaqen ngadalë në horizont, duke treguar gjithnjë e më shumë trupin e tyre? Apo që ndërtesat duket se janë fshehur? Nëse Toka do të ishte e sheshtë, anijet nuk do të shfaqeshin ngadalë, por ata thjesht do të dukeshin të plotë aq sa syri mund të shohë. Një tjetër mënyrë e thjeshtë për ta kuptuar formën sferike të tokës, që mbase shumë nga ne e kanë vërejtur, është udhëtimi me aeroplanë. Varësisht nga lartësia e aeroplanit dhe sa i qartë është qielli, është krejtësisht e mundur të shihet lakimi i Tokës në mënyrë perfekte. Ka pafund argumente që pa u dashur të bëhen eksperimente shkencore të bëjnë të qartë se Toka ka formë sferike, megjithatë nuk po i përmendim të gjitha por patjetër të ndalemi tek argumenti kryesor që është GRAVITETI.
Në Univers, gjithçka tenton të jetë e rrumbullakët pasi forca e gravitetit, e cila gjenerohet në qendër të masës, tërheq në mënyrë të njëtrajtshme të gjithë materialin e saj, kështu që të gjithë planetët janë formuar me këtë formë sferike.
Dhe pastaj tokëzuesit e sheshtë përdorin pikërisht këtë gravitet për të thënë se një lëng nuk mund të përkulet dhe se është e pamundur që Toka të jetë e rrumbullakët, sepse kjo do të nënkuptonte që sipërfaqja e oqeaneve të përkulet. Por le të shohim, se sipërfaqja e ujit në një gotë nuk lakohet, nuk do të thotë se, e ekstrapoluar në mijëra kilometra katrorë, nuk ka lakim. Graviteti i Tokës tërheq të gjitha trupat e ujit, kështu që ata përshtaten me këtë lakim.
Përndryshe, Toka është planeti i tretë nga Dielli dhe planeti i pestë më i madh në sistemin diellor për nga madhësia dhe masa. Tipari i tij i vetëm më i spikatur është se mjediset e tij afër sipërfaqes janë të vetmet vende në univers që dihet se strehojnë jetë. Toka është pjesë e “universit të vëzhgueshëm”, rajoni i hapësirës që njerëzit mund të vëzhgojnë në fakt ose teorikisht me ndihmën e teknologjisë. Ndryshe nga universi i vëzhgueshëm, universi është ndoshta i pafund. Që nga revolucioni i Kopernikut të shekullit të 16-të, kohë në të cilën astronomi polak Nicolaus Copernicus propozoi një model të universit me qendër diellin, mendimtarët e shkolluar e kanë konsideruar Tokën si një planet si të tjerët të sistemit diellor. Udhëtimet e njëkohshme detare dhanë prova praktike se Toka është një glob, ashtu si përdorimi i teleskopit të tij të sapo shpikur nga Galileo në fillim të shekullit të 17-të shpejt tregoi se planetë të tjerë të ndryshëm ishin gjithashtu globe. Megjithatë, vetëm pas agimit të epokës hapësinore, kur fotografitë nga raketat dhe anijet kozmike në orbitë kapën për herë të parë lakimin dramatik të horizontit të Tokës, konceptimi i Tokës si një planet afërsisht sferik dhe jo si një entitet i sheshtë u verifikua nga njeriu i drejtpërdrejtë. Njerëzit e dëshmuan për herë të parë Tokën si një rruzull i plotë që notonte në errësirën bojë të hapësirës në dhjetor 1968 kur Apollo 8 mbajti astronautët rreth Hënës. Sondat robotike hapësinore në rrugën e tyre drejt destinacioneve përtej Tokës, të tilla si anija kozmike Galileo dhe Near Earth Asteroid Rendezvous (NEAR) në vitet 1990, gjithashtu shikuan prapa me kamerat e tyre për të ofruar portrete të tjera unike të planetit.
Sipërfaqja e Tokës tradicionalisht ndahet në shtatë masa kontinentale: Afrikë, Antarktidë, Azi, Australi, Evropë, Amerikën e Veriut dhe Amerikën e Jugut. Këto kontinente janë të rrethuara nga pesë trupa të mëdhenj ujorë: oqeanet Arktik, Atlantik, Indian, Paqësor dhe Jugor. Sidoqoftë, është e përshtatshme të konsiderohen pjesë të veçanta të Tokës për sa i përket shtresave koncentrike, afërsisht sferike. Duke u shtrirë nga pjesa e brendshme jashtë, këto janë bërthama, manteli, korja (përfshirë sipërfaqen shkëmbore), hidrosfera (kryesisht oqeanet, të cilat mbushen në vende të ulëta në kore), atmosfera (vetë e ndarë në zona sferike si p.sh. troposfera, ku ndodh moti, dhe stratosfera, ku shtrihet shtresa e ozonit që mbron sipërfaqen e Tokës dhe organizmat e saj kundër rrezeve ultravjollcë të diellit), dhe magnetosfera (një rajon i madh në hapësirë ku fusha magnetike e Tokës dominon sjelljen e grimcave të ngarkuara elektrike që vjen nga Dielli).