35 vjet nga katastrofa bërthamore, Çernobili përgatitet për turistë

35 vjet që nga katastrofa bërthamore në Çernobil, rruga kryesore aty pranë në Pripyat, Ukrainë, ku edhe ndodhi shpërthimi ka marrë tjetër pamje nga bimët, pemët dhe jeta e egër, shkruan Euronews.

Pas fatkeqësisë nukleare e cila cilësohet si shpërthimi më i madh në botë, qyteti që dikur strehonte punëtorët e uzinës bërthamore dhe familjet e tyre që pas ngjarjes ka ekzistuar vetëm si një qytet fantazëm i frikshëm,

Por tani bulevardi qendror është pastruar nga pemët dhe kaçubat, dhe madje është rilidhur në rrjetin e energjisë elektrike.

Në vitin 2020, ish-banorët e këtij qyteti dikur të lulëzuar e vizituan atë për herë të parë për të shënuar pesë dekada që kur u krijua për herë të parë në Bashkimin Sovjetik i atëhershëm.

Ndërsa vetëm një rrjedhë turistësh të guximshëm kanë bërë rrugën e tyre për në Çernobil gjatë dekadës së fundit, autoritetet ukrainase besojnë se kjo së shpejti mund të ndryshojë.

Ndërgjegjësimi i publikut për atë që ndodhi në Çernobil 35 vjet më parë është rritur nga një mini-seri popullore rreth katastrofës dhe pasojave të saj e vlerësuar edhe nga kritikët HBO.

Turizmi masiv jo vetëm që do të ndihmonte për të mbajtur gjallë ngjarjet e Çernobilit, besojnë autoritetet ukrainase, por gjithashtu sjellin para për të ndihmuar në punën e mëtejshme të restaurimit.

Si dhe restaurimi në Pripyat, qeveria planifikon një muze të ri që tregon pajisjet e shpëtimit të përdorura gjatë pastrimit më shumë se tre dekada më parë.

Të katër reaktorët e uzinës janë në proces të çmontimit, por kjo punë në vetvete nuk do të përfundojë deri më 2064 më shpejt. Pjesë të vendit mund të jenë radioaktive për shekuj me radhë, por nivelet tani janë mjaft të ulta që turistët të mund të vizitojnë në mënyrë të sigurt dhe shkencëtarët të kryejnë punën e tyre.

Ukraina ende ndalon banimin afatgjatë brenda zonës, megjithëse rreth 100 njerëz – kryesisht ish-banorë të moshuar – mendohet të kenë kundërshtuar rendin dhe të vazhdojnë të jetojnë atje.

Mungesa e njerëzve ka çuar në lulëzimin e jetës së egër, me arinj, bizonë, ujq, rrëqebuj, kuaj të egër dhe dhjetëra specie zogjsh që jetojnë përreth vendit. Kjo gjithashtu ka tërhequr shkencëtarë, të cilët mirëpresin mundësinë për të studiuar se si kafshët reagojnë ndaj mungesës relative të zhvillimit njerëzor.