Në stacionin te plepat
Ç`më lidhi zot kaq vjet më vonë përsëri me ty
Terri dendësohej e ashpër binte shi për dritë të fjetur
Pritnim në stacion te plepat autobusin e fundit urban
Me sy të humbur në rrugën e lagur në vetmi
Rruga ndriste gjarpër mes dhembjes së thellë në gji
Ndaheshim me përjetimet e paharrueshme xhan
Tërë etje dhe mall për orët që do më ndanin nga ti
E ja sesi zvarritej skraja të kalojë rrugën gjallë
Pa e prekur rrotat e ndonjë automobili të vjetër
Autobusi arriti e ti ike të mos shihemi kurrë tjetër
Në stacion ngela i vetëm tashmë plak me mjekër
Ta rikujtoj atë çast i cili gjatë tërë jetës më ka ndjekur
Ja pres në të njëjtin stacion i kthyer në gjithësi
Pa vetën në dritë yjesh pa ëndrrat e natyrisht pa ty
Nexhat Halimi
