PRANË LUMIT KA MBETUR TË FLEJË KUJTIMI
në pikën më të largët të visores sime
te lumi me pasqyrë
fle albumi i kujtimeve të mia
një lojë e magjishme
e luleve rreth kroit
e fëmijëve barkzhveshur
e barkfryrë
me këmishë e brekë të grisura
që lodrojnë rreth lumit
me shtamba të kristalta
e këndojnë ca këngë të vjetra
(“Ka shkue nana n’fushë
me korrë elb e grunë
of aman aman… “)
dhe me ca thupra pa bira
kinse fyej
fluturojnë galaksive të ëndrrës
e stolisen me copëza hëne
shtrydhin kokrra shtogu
dhe i pikëlojnë këngët
e teshat e leckosura
pastaj lëshon shiu
i zbulon vetëtima leckat
e i shpërlan piklat e frytit të shtogut
pastaj rrufeja e pret këngën
dhe e vjedh një lule përreth kroit
lumi fryhet
e i grabit shpresat e fëmijëve
dhe bëhet një zbrazëti e madhe
ku mbetet vetëm ëndrra
e pathyeshme
që i ruan fëmijët
ose lulet
rreth kroit
e unë i vogël
me vendosmëri e mbaj albumin
nën sqetull
e ruaj mos të ma lagë shiu
e mos të ma marrë uji
se pranë lumit
kanë mbetur të flenë kujtimet
më të bukura
Poezi e shkruar nga: Asllan Selmani
