ËNDËRRA E SË KEQES
Tingujt e përmortshëm të këmborës ende bredhin,
dashnori hutueshëm zgjohet në dhomën e zezë,
e mbështet faqen e vet në yje e krahnezë.
Lumit i sheh velat, litarët që i hedhin.
Hiqen fustanet, kitarat ia japin me vringëllimë.
Murgu, gruaja shtatzënë, moria e njerëzve të bjerrë.
Nën shkëlqimin e artë thahet gështenja e mjerë;
kishat e vjetra ngrenë krye me zi e pikëllim.
Nëpër maskat e zbehta shikon tash fryma e ligësisë.
Muzgu bie në shesh me pamjen e tmerrit e zisë;
para mbrëmjes ishujt e lumit dridhen nga pëshpërima.
Shenja të turbullta të fluturimit të shpezve lexojnë
gërbulshat që kalben. Nëpër park lodrojnë
motra me vëlla, shikojnë, fërgëllima.
Nga Georg TRAKËL
Përktheu: Xhabir AHMETI