Kosova, mes mitit dhe realitetit!

Edhe pse në shekullin 21, kur distanca mes mitit e realitetit është shumë e largët, disa po harrojnë se ka kaluar koha e miteve. Është zhvillimi i hovshëm teknologjik që pamundëson krijimin e miteve dhe “piramidave” si në të kaluarën.

Nuk është hera e parë që dëgjojmë pushtetarët duke u thirrur në emrin e presidentit historik Ibrahim Rugova, si rezultat i dështimit të tyre në qeverisjen e vendit apo frikës së humbjes së pushtetit.

Do të ishte nderë i madh për ta, që ketë ta bënin nga adhurimi për të, nga ndjenja e mirë apo nga dëshira për ta ngritur sa më lartë figurën e arkitektit të shtetit të Kosovës,…mbase do të ishte tejet pozitive për të ardhmen e vendit instalimi i vlerave demokratike, unifikuese e civilizuese të Rugovës.

Mirëpo, kjo po ndodhë për arsye e motive tjera.

Sikurse në të kaluarën jo shumë të largët, kur disa nga pushtetarët aktual sulmoheshin nga Vetëvendosja në kuvend, gjëja e parë që bënin ishte thirrja në emrin e presidentit, në vlerat, qytetërimin, e humanizmin rugovian, etj,…ashtu edhe sot “uragani” i VV-së së bashku me bllokun opozitar është bërë i papërballueshëm për qeveritarët e pangopshëm për pushtet, të cilët shkaku i dështimeve në dialogun me palën serbe në Bruksel, kanë filluar ta humbasin busullën orientuese të veprimeve dhe deklaratave politike.

Mirëpo ajo çfarë po ndodhë në seancat e fundit të Kuvendit të Republikës së Kosovës është pak sa e tepruar. Tendenca e tërheqjes së paraleles mes Ibrahim Rugoves dhe Hashim Thaçit, është e pa drejtë dhe pa justifikueshme  para qytetarëve të Kosovës, është një keqpërdorim i pa precedent i emrit të presidentit historik.

Janë dy figura politike e kombëtare diametralisht të kundërta nga njëra-tjetra.

Çdo njeri, figurat historike dhe politike të kohës duhet vlerësuar sipas veprave të tyre e jo sipas dëshirave, ambicieve apo paragjykimeve personale.

Rugova në mos për asgjë tjetër, vlerësohet për ruajtjen e shpëtimin e qenies sonë kombëtare (kallëzuesi), dhe krijimin e shtetit të Kosovës (kryefjala),…vepra sublime të një njeriu të madh.

Për dallim nga Rugova,  personaliteti i Hashim Thaçit është ndërtuar në një platformë tjetër. U bë faktor politik duke u thirrur në luftën e UÇK-së, në sakrificën e familjes Jashari, në gjakun e dëshmorëve për lirinë e Kosovës,…më një fjalë është përfitues nga meritat e të bëmat e të tjerëve. Ajo çka është më e keqja në majat e pushtetit erdhi  duke i injoruar e fyer personalitetin e Rugovës, duke baltosur rrugën paqësore të tij, para, gjatë dhe pasluftës në Kosovë.

Njeriu i zakonit, kur i dëgjon fyerjet e sharjet ndërmjet  Hashim Thaçit e Albin Kurtit në kuvendin e Republikës së Kosovës, pashmangshëm  kthen kujtesën në kohën e pasluftës, kur shahej e fyhej Presidenti Rugova nga të njëjtit njerëz që sot thirren në emrin e tij!

Kjo na jep të drejtë më besue, së në të ardhmen jo shumë të largët, ata që sot shahen në mes vete në Kuvendin e Republikës së Kosovës,…nesër mund të jenë bashkë në qeverisje apo opozitë duke i thurur lavde njëri-tjetrit për patriotizëm,  atdhedashuri…apo internacionalizëm proletar!

Krahasimi që kishte bërë dikur një ish deputet në Kuvendin e Republikës Kosovës; “atë që e bëri Ibrahim Rugova për Kosovën në paqe, e bëri Hashim Thaçi në luftë”,… “Hashim Thaçi, Xhorxh Uashingtoni i Kosovës”, etj,…jo vetëm që janë të paakceptueshme për mendjen e shëndoshë njerëzore, nuk përkojnë me realitetin, është një analogji e pa justifikueshme për ata qytetar që e kanë jetuar epokën më të ndritshme të Kosovës, në epokën e levizjes paqësore.

E sotmja po e dëshmon të kundërtën, shembja e mitit të “Xhorxh Washingtonit” kosovar filloi me mbylljen e derës nga familja simbol e sakrificës dhe qëndresës shqiptare (familja Jashari), po vazhdon me “Zajednicën”, demarkacionin…gjithsesi fundi do t’i vie nga vet qytetarët e vendit!

Përderisa në epokën e levizjes paqësore të Ibrahim Rugovës, bota na njohu si popull i urtë dhe besnik, liridashës dhe paqësor, të civilizuar dhe properëndimor,…në qeverisjen post-Rugoviane, bota është duke na njohur për gjëra të tjera negative; korrupsion, prostitucion, trafikim, harraq, abuzim, shpërdorim, ekstremizëm fetar dhe çka jo tjetër.

Në mungesë të funksionimit të shtetit ligjor, dukuritë negative janë duke shënuar rritje enorme. Ndërhyrja e politikës në sistemin e drejtësisë është duke stimuluar krimin e organizuar, korrupsionin e dukuritë tjera negative.

Në cilin vend të botës ndodhë që i dënuari më burgim nga gjykata të mos shkoj në vuajtje të dënimit ?

Përgjigja është askund! Përveç në vendin e quajtur Kosovë*,…mjafton të jesh i afërt më pushtetin, për të bërë çfarë të duash! Edhe nëse ndëshkohesh “gabimisht” nga gjykatësi, prapë  do të mbetesh i pa prekshëm,…është politika, ajo që e thotë fjalën e fundit!

Rasti i ish kryetarit të Kaçanikut dhe e kryetarëve të tjerë të dënuar e vërteton atë që thash më lartë, dhe njëherit i demanton pretendimet e dikujt për ndërtimin e mitit të rrejshëm mbi “ndërtuesin” e shtetit të Kosovës, por e vërteta e hidhur është së në Kosovë ekzistojnë “supermenat” e politikës dhe parapolitikës,…të gjithëpushtetshmit, analfabetët politik që vazhdojnë t’i zënë frymëmarrjen e lirë shtetit më të ri në Evropë.