Papa Françesku, i lindur si Jorge Mario Bergoglio nga emigrantët italianë në Buenos Aires në 1936, ishte i pari latino-amerikan dhe anëtar i urdhrit jezuit që u zgjodh papë në historinë 2000-vjeçare të kishës. Ai ishte gjithashtu Papa i parë që e quajti veten Françesku, transmeton euronews.al.
Papa argjentinas fitoi shpejt një reputacion si një modernizues, me një qasje të jashtme që u pa të fliste me guxim për krizat humanitare, si emigrimi, lufta dhe ndryshimet klimatike.
Ai u përpoq të reformonte kishën duke trajtuar mentalitetet elitare mes klerit, duke kërkuar një qasje të dhembshur ndaj katolikëve të divorcuar dhe homoseksualë dhe duke këmbëngulur që kisha t’i mirëpresë të gjithë.
Ai mori një sërë masash për të pastruar korrupsionin financiar në Vatikan dhe për të trajtuar plagën e abuzimit seksual të klerikëve, duke përfshirë ligje për t’i mbajtur peshkopët përgjegjës për fshehje. Françesku kërkoi gjithashtu një rol të zgjeruar për gratë që punonin në Vatikan dhe autorizoi priftërinjtë për të ofruar bekime për çiftet e të njëjtit seks.
Ai ndërtoi ura me botën myslimane, ndërkohë që kërkoi të luante rolin e paqebërësit përballë konflikteve globale, veçanërisht në Ukrainë dhe Lindjen e Mesme.
Reformat e tij e përballën me rezistencë të paparë nga ultra-konservatorët brenda kishës, megjithëse katolikët përparimtarë mendonin se ai duhej të kishte shkuar më tej në lejimin e shugurimit të burrave të martuar si priftërinj, duke zhvendosur mësimet zyrtare mbi homoseksualitetin dhe duke i dhënë një hapësirë më të madhe grave në shërbim.
Pavarësisht se mori një sërë masash të ashpra, Françesku gjithashtu nuk arriti të shuante skandalin e abuzimit seksual të fëmijëve dhe formave të tjera të abuzimit që kanë pllakosur Kishën Katolike – një turp që ai bëri përgjegjësinë e tij personale t’i jepte fund, por që vazhdoi të dëmtonte kishën institucionale në shumë vende gjatë gjithë papatit të tij.