Kundërspin: Miloshoski e di se NATO nuk i beson Dimovskit, ndërsa në Moskë do të ishte i mirëpritur!?

Viktor Dimovski, i cili sigurisht mban njëfarë përgjegjësie për skandalin me Onishchenkon, mund edhe të mos shkojë si ambasador në Paris. Por, natyrisht, nuk do të jetë për shkak të asaj që shtrembëron Milloshoski, që NATO nuk i besoi, ndërsa në Moskë do të ishte i mirëpritur, shkruan Vërtetëmatësi.

Antonio Milloshoski në një intervistë ka dhënë vlerësime për pasojat për vendin pas skandalit me shtetësinë e Oleksandar Onishchenkos, me çka në vlerësimet e tij për pasojat nëse ish-drejtori i Agjencisë për Siguri Kombëtare, Viktor Dimovski, shkon ambasador në Paris, ai shprehu spin:

Spin: Drejtori i DSK-së është mjaft nervoz dhe me të drejtë. Sepse në karrierën e tij politike diplomatike, institucionale, të sigurisë, të inteligjencës së deritanishme, pak a shumë gjërat shkuan me njëfarë parashikueshmërie dhe nuk pati teprime apo drama të mëdha. Por për herë të parë, një skandal si ky po ndodh tani, ku pas 16-17 muajsh kërkime për shtetësinë e Onishchenkos, Agjencia e Sigurisë Kombëtare dhe ai si drejtor dhe njëqind punonjës të tjerë dhe dhjetë persona kyç, nuk arritën të hapin faqen e internetit të Department of treasury në SHBA dhe vetëm ta shkruanin emrin dhe mbiemrin ose vetëm variacionet e atij emri për të parë që është në listën e zezë. Ose ta telefononin Ukrainën… Pas një skandali kaq të madh me agjentin rus, më mirë ta dërgojnë në Moskë ose Beograd (Dimovski-n.z.), edhe këto vende janë bosh, aty do të jetë më i mirëpritur dhe do të marrë informacione shumë më të mira sepse në Paris, në Berlin, në Bruksel, në Romë apo në Bukuresht apo në ndonjë vend anëtar të NATO-s, ata nuk do të ndajnë informacione të ndjeshme me një person që ka dhënë informacion pozitiv për kombësinë e një spiuni.

Kundërspin: Disa pretendime të Antonio Milloshoskit, deputet dhe zyrtar i lartë i VMRO-DPMNE-së lidhur me rastin e shtetësisë së Oleksandr Onishchenkos janë të diskutueshme, por të paktën në njërin mund të vërehet spin, rreth asaj se pse Viktor Dimovski, drejtori i Agjencisë për Siguri Kombëtare, nuk duhet të largohet në një post të ri, si ambasador i Maqedonisë së Veriut në Francë.

Milloshoski, (i cili e di me siguri se Onishchenko është një nga oficerët më të afërt të inteligjencës së Putinit, megjithëse këtë nuk e ka thënë ende as Gjermania dhe as Shtetet e Bashkuara, ku prona e tij është nën sanksione për shkak të lidhjes me rrjetin e agjentit rus Andrei Drekaç, as Britania, as Spanja, as ndonjë vend tjetër anëtar i NATO-s), duke përshkruar thelbin e skandalit, pretendon se ky skandal konsiston në mosfunksionimin e Agjencisë Kombëtare të Sigurisë, por edhe të MPB-së dhe se ekziston prapavijë në dhënien e shtetësisë së tij, më tej spekulohet q edhe me ndikimin e ish-kryeministrit Zoran Zaev, i cili ishte i përfshirë në vendimin për dhënien e shtetësisë etj.

Konkluzioni pas këtij përshkrimi të skandalit është se Viktor Dimovski, i cili tashmë ka marrë marrëveshje nga Franca në korrik të këtij viti, nuk duhet të shkojë për ambasador, që zgjidhja më elegante do të ishte që presidenti Stevo Pendarovski të mos e firmoste dekretin për emërimin e Dimovskit si ambasador në Francë, kjo të rregullohej në heshtje, ndërsa që vetë Dimovski të pranonte të tërhiqej ose t’i gjenin një zgjidhje nëse i kanë premtuar, ta bënin ambasador në Moskë apo Beograd, ku do të ishte më i mirëpritur dhe ato vende do të ndanin informacione të ndjeshme me të.

Një pretendim i tillë është spin për disa arsye. Së pari, në vetë përshkrimin e personalitetit të Viktor Dimovskit, vetë Milloshoski e pranon se në karrierën e tij të pasur dhe të gjatë, si diplomat, pjesë e inteligjencës etj, deri më tani çdo gjë ka qenë e pastër, gjegjësisht nuk ka pasur skandale dhe afera. Kjo, de fakto, tregon se karriera e Dimovskit është e pastër, gjegjësisht se deri më tani, për më shumë se një dekadë punë, ai nuk ka qenë në shënjestër të kritikave publike apo politike, prandaj erdhi edhe emërimi i tij në Agjencinë e Sigurisë Kombëtare, e cila në kohë krize pas vitit 2017 duhej të zëvendësonte Drejtorinë për Siguri dhe Kundërzbulim, e cila, nga ana tjetër, ka përjetuar fundin e saj me përgjime masive dhe paligjshmëri të tjera gjatë ish-qeverisë së VMRO-DPMNE-së dhe Nikolla Gruevskit dhe ish-shefit të shërbimit sekret Sasho Mijalkov.

Nëse nuk ka pasur asnjë vërejtje për karrierën e tij deri më tani dhe emërimi i tij në Agjencinë e Sigurisë Kombëtare (ASK) ka kaluar me pëlqimin e faktorit të brendshëm dhe të jashtëm, i cili është shumë me ndikim dhe i fuqishëm në Maqedoninë e Veriut dhe e ka parë me shumë kujdes tranzicionin pas vitit 2016, atëherë pyetja e parë është pse Dimovski tani do të kishte humbur kredibilitetin dhe Franca, ku duhet të ishte ambasador, nuk do t’i besonte dhe nuk do të ndante informacione të ndjeshme me të?

Aq më tepër që marrëveshja e Francës për Dimovskin u dha më 12 korrik, atëherë edhe u njoftua se Dimovski do të jetë ambasadori i ardhshëm në Paris. Data është e rëndësishme, sepse pranimi i Onishchenkos si shtetas i maqedonase është bërë në seancën e hapur të Qeverisë në maj, siç ka konfirmuar edhe vetë Milloshoski.

Prandaj, a mendon Milloshoski se autoritetet franceze në të gjitha nivelet nuk e kanë kontrolluar Dimovskin para se të japin marrëveshjen dhe se ky “informacion i vogël” u ka ikur atyre për faktin që qeveria i ka dhënë nënshtetësinë Onishchenkos, spiunit të lartë rus, pas pëlqimit paraprak nga MPB dhe kontrollit të sigurisë nga ASK?

Së dyti, konteksti në të cilin thuhet se është më mirë që Dimovski të emërohet ambasador në Moskë apo Beograd, sepse atje do të ishte më i mirëpritur dhe do të ndaheshin informacione të ndjeshme, e lidh drejtpërdrejt Dimovskin si një njeri të besuar nga Moska, dhe kështu ai do të ishte “më i mirëpritur” atje. Ose me Serbinë, ku Dimovski ishte tashmë ambasador, por në kontekstin e asaj që tha Milloshoski, kuptohet se Beogradi dhe Moska janë një, dhe ja për mrekulli, Maqedonia e Veriut dhe Serbia janë fqinjë të shkëlqyer dhe kanë bashkëpunim shumë të thellë në të gjitha nivelet!?

Së treti, vetë Dimovski merr pjesë aktive në mbikëqyrjen e komisionit përkatës parlamentar, ku dha detaje se është zbuluar lëshimi dhe fajësia konkrete e dy zyrtarëve të lartë në Agjencinë për Siguri Kombëtare dhe se po punohet për të verifikuar se pse ka ndodhur kjo dhe nëse ka raste të tjera. Në fund ai tha se nuk kishte ndërmend të shkonte askund, as në Budapest e as në Greqi (duke aluduar te Gruevski dhe dy krerët e tjerë të DSK-së së atëhershme të akuzuar dhe të dënuar për keqpërdorime) dhe se nëse shpallej fajtor ishte i gatshëm të mbajë pasojat (në fund të videos).

Skandali është i madh, por nuk ka të bëjë me kredibilitetin e Dimovskit si ambasador

Nuk ka dyshim se lëshimi i zbuluar në Agjencinë për Siguri Kombëtare dhe MPB-në si institucion përgjegjës për t’i propozuar Qeverisë pranimin e të huajit dhe dhënien e shtetësisë së Maqedonisë së Veriut është një skandal i madh, aq më tepër që informacionet për të janë të disponueshme publikisht në internet. Nuk është për t’u habitur që inteligjenca dhe interesat ekonomike si të Moskës ashtu edhe të subjekteve në Maqedoni janë në plan të dytë. Dhe kjo është arsyeja pse është shumë e rëndësishme që ky skandal të zgjidhet.

Gjithashtu nuk ka dyshim se Dimovski mban përgjegjësi. Mes tjerash, sepse ai vendos firmën përfundimtare pas kontrolleve dhe se u ka besuar vartësve apo edhe thjesht një përgjegjësi morale, dhe nuk ka dyshim se ka arsye për t’i kërkuar dorëheqjen pavarësisht përfundimit të mandatit. Gjithashtu nuk ka dyshim se qeveria apo kryeministri personalisht duan të mbrohen, sepse së pari është Qeveria që e ka emëruar Dimovskin, edhe pse këtë nuk e ka bërë Kovaçevski, por Zaev, dhe së dyti, sepse kanë dhënë pëlqimin për dhënien e shtetësisë për Onishchenkon.

Por të pretendosh se Dimovski nuk ka më kredibilitet në vendet e NATO-s dhe se do të shkaktohen dëme të mëdha sepse në Francë nuk do të ndajnë informacione të ndjeshme me të nëse emërohet ambasador, kështu që është më mirë ta dërgojnë si ambasador në Moskë, ku tashmë Shkupi ka emëruar ambasador, është një shtrembërim i së vërtetës, apo spin.

Viktor Dimovski mund të thuhet që është një “lojtar i vjetër” në skenën publike, ai ka qenë edhe ambasador në Beograd në kohëra të ndjeshme dhe është i njohur për strukturat e vendeve anëtare të NATO-s, e sigurisht edhe për Francën, e cila, të përsërisim, është pajtuar që ai njeri të jetë ambasadori i ardhshëm i Maqedonisë së Veriut në Paris.

Shumë më e rëndësishme është çështja se si dhe sa ASK arriti të reformojë veten në raport me DSK-në e vjetër sa i përket keqpërdorimeve në këto shërbime. Në fund të fundit, Dimovski ka qëndrimin e tij edhe për këtë çështje (shiko videon rreth minutës 8), por kjo çështje nuk ka të bëjë fare me besueshmërinë e Dimovskit si person me të cilin partnerët e NATO-s nuk do të ndanin informacione delikate apo se ai nuk do të ishte një ambasador i besueshëm. Madje, vetë Pendarovski tashmë ka deklaruar se Dimovski nuk do të shkonte në Paris vetëm nëse ai është drejtpërdrejt përgjegjës për shtetësinë e Onishchenkos dhe kjo për momentin nuk është konfirmuar.

Prandaj, një pretendim i tillë i Milloshoskit mund të vlerësohet si spin.