Morg ëndrrash

Në morgun e ëndrrave një ditë
vetveten shpura padjallëzisht,
mes ëndrrash pa jetë,
të hedhur kuturu,të vëreva ty!
Arna-arna,nyje-nyje,
venitur kurm e gjymtyrë,
i tretur, si pëshpëritje errësire
diku larg,ku s’ka egzistuar kurrë njeri.
Çuditërisht,dhimbje s’ndjeva kur të pashë,
të të jepja jetë s’doja,
dashuri për të të dashur s’pata,
e as feniks s’të bëja dot.
Ti kishe vdekur në të vërtetë
në shpirtin tim kishe dhe varr,
një vazo alabastre ngele
dekoruar me një gonxhe të tharë.

Poezi nga Blerona Jakupi

Lajme të ngjashme

Back to top button