Llukova, fshat i vetëm në Pollog deri te i cili nuk ka rrugë të asfaltuar (FOTO)

Fshati Llukovë, që gjendet në pjesët më të larta të Malit të Thatë, pothuajse tërë dimrin ishte i shkëputur nga bota. Reshjet e dendura të borës e pushtuan fshatin, kurse Komuna e Zhelinës, të cilës i takon Llukova, nuk ua ka pastruar asnjëherë rrugën, ndonëse fshatarët vazhdimisht i kanë bërë thirrje kryetarit të komunës. Ata ankohen se komuna e Zhelinës, përveç se nuk e ka pastruar rrugën nga bora nuk ka bërë asgjë për t’ua asfaltuar rrugën deri në fshat. Llukova mbeti i vetmi fshat i banuar në rajonin e Pollogut dhe më gjerë, te i cili nuk çon rrugë e asfaltuar, shkruan SDK, transmeton Portalb.mk.

Pasi moti i ngrohtë e shkriu borën dhe rruga për në Llukovë u bë e kalueshme, u drejtuam për në këtë fshat për të parë se si jetojnë llukovasit dhe çfarë probleme i shqetësojnë. Nga Grupçini deri në Llukovë ka rreth 17 km rrugë, prej të cilave dymbëdhjetë km është e asfaltuar, por 5,5 km e fundit të rrugës janë të mbushur me gurë dhe shumë e dëmtuar. Rruga e asfaltuar na solli në vendin Kryqi (Kërstec).

“Ky është vendi që ne e quajmë Kryqi ku ndahet rruga, në të djathtë vazhdon për në fshatin Sallarevë dhe rruga deri atje është tërësisht e asfaltuar, ndërsa në të majtë shkon për në fshatin tonë Llukovë dhe siç e shihni këtu nuk ka asfalt, kurse rruga është plot me gropa dhe është shume e dëmtuar. Këto janë vetëm 5,5 km rrugë për të cilën jemi duke luftuar prej dekadash ta  asfaltojmë, por askush nuk dëshiron të na ndihmojë. Rrugët janë asfaltuar për të gjitha fshatrat e Komunës së Zhelinës, vetëm për në Llukovë jo. Jo vetëm që nuk duan ta ndërtojnë rrugën, por Komuna e Zhelinës nuk dëshiron as ta pastrojë atë në dimër kur bie borë, ashtu që fshati është i shkëputur nga bota”, thotë Goran Mishevski nga fshati Lukovë.

Vozisim në rrugën e keqe me shumë kujdes. Për ato 5,5 kilometra na u deshën 22 minuta për të arritur në fshat. Lukova ndodhet në lartësi 900 deri në 950 metra mbi nivelin e detit. Ndodhet në anën perëndimore të malit. Në hyrje të fshatit ndodhet kisha e Sh. Petka, e pranë saj, pikërisht në hyrje të fshatit, takojmë nikoqirin Jovançe, i cili punon në oborr.

“Unë jetoj në Shkup, por jam i lindur këtu në Lukovë. Verës vij rregullisht, por dimrit nuk mundem sepse shpeshherë rruga është e pakalueshme dhe e mbuluar me borë. Prandaj prindërit e mi, të cilët janë gjithë verën këtu në fshat, kur vjen dimri, duhet t’i çoj në Shkup. Nuk mund të lini një plak këtu në dimër kur e dini se nuk mund të merrni as automjet dhe as ndihmë mjekësore sepse rruga nuk pastrohet nga bora. Kemi dëshirë të madhe që ky fshat të mbijetojë, këtu natyra është e bukur, fshati është në një lartësi ideale mbi 900 metra, këtu është shtëpia ime që e kam trashëguar nga gjyshi. Këtu gjithçka është mirë, përveç se me dekada nuk ia kemi dalë të nxjerrim një rrugë të asfaltuar për në fshat”, thotë Jovancç Sibinovski, banor i fshatit.

Lufta e fshatarëve Llukovës për të rregulluar rrugën nuk zgjat me vite, por me dekada. Rruga e parë për në fshat u ndërtua nga ushtria në vitin 1972 dhe ishte një rrugë e dheut. Deri atëherë, në fshat mund të shkohej vetëm në këmbë. Në vitin 2001 ishin gati të shtronin rrugën, por më pas shpërtheu konflikti dhe e gjithë puna dështoi.

“Lufta jonë për këtë rrugë zgjat me dekada. Deri tani kemi bërë tre projekte për asfaltimin e saj dhe të gjitha projektet i kemi paguar vetë. Të fundit e bëmë vitin e kaluar. E dimë se paratë për ndërtimin e rrugës janë miratuar nëpërmjet Bankës Botërore, por problemi është tek kryetari i Komunës së Zhelinës, Blerim Sejdiu. Ai pretendon një gjë, unë pretendoj tjetër. Ai thotë se i duhen 600 mijë euro për të shtruar rrugën dhe unë i them me dokument se i duhen 320 mijë euro. Ai thotë se e ka paguar projektin e rrugës, unë pretendoj se e kemi paguar ne të fshatit dhe kam dokument. Tani që paratë janë marrë nga Banka Botërore, kryetari i komunës duhet t’i miratojë dhe të shpallë tenderin për ndërtimin e rrugës. E kemi riparuar rrugën ekzistuese të dheut me paratë tona në vitet 1978-80. Në vitin 2001 në rrugë ishte vendosur tamponi dhe ishte gati për asfaltim, por shpërtheu konflikti dhe puna mbeti e papërfunduar. Dhe e dini si është, në komunë ka 16 fshatra shqiptare dhe vetëm një është maqedonas. Llukovën tonë askush nuk e sheh, ata shohin për të tyren. Këtu ka pak votues, prandaj fshati nuk është në interesin e tyre. Ne kemi ndërtuar çdo gjë në fshat me paratë tona; kemi ndërtuar një ujësjellës dhe një deponi fshati, gjithçka vetë. Do të duhej të jemi qytetarë të barabartë të Komunës si gjithë të tjerët, sepse komunës i paguajmë taksa, por çfarë marrim – asgjë, edhe këtë rrugë që kemi në dimër kryetari nuk dëshiron ta pastrojë”, thotë Mile Sibinovski, kryetar i Bashkësisë Lokale dhe i Shoqatës së Banorëve të Lukovës. Llamba jonë dhe askush nuk e sheh, ata kujdesen për të tyren. Këtu ka pak votues dhe prandaj fshati nuk është në interesin e tyre. Ne kemi ndërtuar çdo gjë në fshat me paratë tona dhe kemi ndërtuar një ujësjellës dhe një deponi fshati, gjithçka vetë. Ne duhet të jemi qytetarë të barabartë të Komunës si gjithë të tjerët, sepse komunës i paguajmë taksa, por atë që marrim – asgjë, edhe këtë herë që kemi në dimër kryetari nuk dëshiron ta pastrojë atë”, thotë Mile Sibinovski, kryetar i Bashkësia Lokale dhe Shoqata e Banorëve të Lukovës. Llukovën tonë askush nuk e sheh, ata kujdesen për të tyren. Këtu ka pak votues dhe prandaj fshati nuk është në interesin e tyre. Ne kemi ndërtuar çdo gjë në fshat me paratë tona dhe kemi ndërtuar një ujësjellës dhe një deponi fshati, gjithçka vetë. Ne duhet të jemi qytetarë të barabartë të Komunës si gjithë të tjerët, sepse komunës i paguajmë taksa, por atë që marrim – asgjë, edhe këtë herë që kemi në dimër kryetari nuk dëshiron ta pastrojë atë”, thotë Mile Sibinovski, kryetar i Bashkësia Lokale dhe Shoqata e Banorëve të Lukovës.

Në Llukovë rregullisht jetojnë 45 banorë kurse gjatë verës, sidomos për fundjavat në fshat mblidhen mbi 500 banorë. Nëse në fshat në vitin 1972 kishte vetëm 26 shtëpi, tani janë 75, ndërsa këtë vit në ndërtim e sipër janë edhe tri shtëpi të reja. Do të ndërtohej më shumë, por transportuesit e materialeve ndërtimore nuk marrin përsipër ta sjellin në fshat pikërisht për shkak të rrugës së keqe. Se ky fshat, pavarësisht problemeve që ka me rrugën, mbijeton dhe zhvillohet, dëshmon fakti se fshati ka tre ferma dhe e katërta është në ndërtim e sipër.

“Jam 30 vite fermer, kam mbajtur dele, lopë kurse tani në fermë kultivoj dhia. Deri vonë kam pasur mbi 250 dhia, por e kisha patjetër të shes 150, sepse qumështi i tepërt nuk mund të shitej. Asnjë fabrikë bulmeti, për shkak të rrugës së keqe, nuk e merrte përsipër të vinte në Llukovë për të blerë qumështin. Nëse bëhet rruga, unë jam gati të rris 500 dhi këtu dhe të bëj një fermë tjetër dhe të punësoj disa njerëz, por siç thashë, mospasja e rrugës për në fshat është pengesa më e madhe për ne”, tha Qirko Milloshevski, fermer nga fshati Lukovë.

Në fshat ka tre kisha, nga të cilat në kishën e Sh. Ilija ka kënaqe. Për festën e patronit të fshatit St. Ilija, pothuajse të gjithë Llukovasit  vijnë nga kudo që janë, kurse atë ditë fshati është i mbushur me vizitorë.

“Për St Ilijën vijnë njerëz nga kudo, edhe këtu edhe jashtë saj. Vijnë edhe ortodoksë, por vijnë edhe myslimanë. Në kishën Sh. Ilija jemi në përfundim të ndërtimit të konakut i cili do të ketë 4 dhoma, bëjmë edhe një kuzhinë dhe besojmë se kjo do të ndihmojë edhe më shumë për zhvillimin e fshatit dhe kemi ambicie të zhvillojmë turizmi fshatar për të cilin kemi kushte të mrekullueshme, thotë Gjure Sibinovski nga Bordi i Kishës.

Banorët e Lukovës e shohin prosperitetin e fshatit në radhë të parë në zhvillimin e turizmit, duke theksuar se ka shtigje të bukura për çiklizëm malor, dhe afërsia e liqenit të Kozjakut është vetëm një mundësi tjetër që thonë se duhet shfrytëzuar dhe kushedi sa. herë do të thonë: “Eeee, sikur të kishim rrugë të asfaltuar…”