Historia e Rajanit, elefantit të fundit që notoi në oqean (VIDEO)
Në vitet 1970, Rajan u soll në Ishujt Andaman, një territor indian në Gjirin e Bengalit. Ai nuk erdhi i vetëm, por, me nëntë elefantë të tjerë dhe e gjithë kjo u bë për të ndihmuar në regjistrimin e ishujve. Kështu të gjithë elefantët u detyruan të mësojnë si të notojnë në oqean, shkruan The Guardian, transmeton Portalb.
Elefantët e duan ujin e freskët, por, nuk e pëlqejnë ujin e kripur sepse ju djegin sytë dhe ju thahet lëkura. Ndërsa detyra e tyre ishte që të tërhiqnin zvarrë pemët e prera gjigante dhe të notonin në maune.
Pasi përfundonin detyrën te një ishull ato detyroheshin të notonin në ishullin tjetër. Ata ndonjëherë notonin milje, gjë që ishte tronditëse për të gjithë kur shihnin një grup prej 10 elefantësh që notonin në oqean të hapur.
Kur prerja e pyjeve u ndalua në vitin 2002, Rajan ishte pa punë.
Ai ishte elefanti i fundit i grupit që mbijetoi dhe jetoi ditët e tij në ishullin Havelock (tani Swaraj) deri në vdekjen e tij në 2016.
Kur MacDonald takoi Rajan, ai ishte rreth 60 vjeç, duke jetuar në pension me Nazroo, kujdestarin e tij, i cili në Indi quhet mahout.
“Çdo mëngjes, Rajan shkonte në xhungël ose ecte në plazh. Ai shkonte për të notuar sa herë që i pëlqente. Ai dukej se ishte përshtatur për të notuar në ujë të kripur dhe madje edhe për ta shijuar atë. U ndjeva vërtet sikur po argëtohej duke notuar në oqean. Mendoj se kjo shfaqet në këtë foto. Shumë njerëz më thonë se në foto ai duket sikur është duke buzëqeshur.” tha fotografi kanadez.
MacDonald e bëri këtë foto në një nga rastet e rralla që Rajan shkoi në një not më të gjatë.
“Ai zhytej plotësisht në vetvete dhe përdorte trungun e tij si një snorkel, gjë që ishte shumë e lezetshme. Të kalosh kohë me Rajan ishte një përvojë e mahnitshme. Ai është ndoshta elefanti i fundit që notonte në oqean, gjë që i jep imazhit më të mprehtë.” tha MacDonald.
Derisa ndalimet e prerjeve të drunjëve janë rritur, përdorimi i elefantëve për këtë veprimtari është zvogëluar ndjeshëm. Prerja e drunjëve ende ndodh në disa vende aziatike, por, është një praktikë që fatmirësisht po zbehet.
