E pastaj…

E pastaj që vuaj 
Se s’më je më pranë
Asgjë nuk do të thotë
Dhe as të desha kurrë
E çfarë se gjumin humba 
E nata lig më fshanë
Përgjumur gjithë një botë
Unë prapë jam si dikur.

S’ka gjë pse çmendur zemra 
Rreh nxitur kur të shoh
Jo, s’është dashuri
As ishte ndonjëherë
S’është gjë as psherëtima 
Që dehur më shpëton
Në prehje ngrej stuhi
Stuhisë për prehjen bredh.

E çfarë se prapë kaloj, 
Nga rruga pranë shtëpisë
Eshtë vetëm thjesht zakon
Në fakt të kam harruar
E pastaj se ndalem, 
Kur perdja dallgë lëviz
Dritaret gjithë ngjasojnë
Pushoj se jam rrugëtuar.