KUNDËRSPIN: Filozofia politike e “simulakrumit” në konferencat e Mickoskit

Duke përmendur lëvizjet e kundërshtarit të tij politik në çështjen “Dvojnik”, Hristijan Mickoski bën një histori identike që nuk ka asnjë lidhje me realitetin, por mund të jetë kopje e saj. Kjo është e pranishme në art, ku konsiderohet si një krijim i lejuar, por jo në politikë ku shërben për të devijuar skajin e opinionit publik përpara se të shpallet e vërtetë e ngjarjeve, shkruan Vërtetmatës.mk.

Shkruan: Ljubomir Kostovski

Afera “Dvojnik”, e cila po ndodh para syve tanë këto ditë, përmban një përpjekje klasike nga dikush që e di se kundër një individi ose njerëzve që ishin nën kontrollin e tij, mund të jenë subjekt i një dënimi penal, për të shpëtuar veten. Duke vepruar kështu, shkohet një hap më tej, para ngjarjeve, të cilat do të pasojnë me vizionin e tyre për atë që ndodhi si arsye për reagimin e policisë dhe prokurorisë, me histori që nuk është e përshtatshme për atë që burimet zyrtare do të publikojnë , por me mjaft elemente të realitetit të mundshëm, i cili mund të fshihet. Kjo ndodhi këto ditë në disa takime me gazetarë në selinë e VMRO-DPMNE-së, ku vazhdimisht plasohej ndonjë koment i caktuar për ngjarjet që do të ndodhin, shpesh me detaje, të cilat natyrisht, dëmtuan hetimin dhe procesin e kapjes së të dyshuarve.

Cilat janë tezat kryesore të konferencave të Hristijan Mickoskit.

SPIN: Spasovski dhe Zaev, të cilët nënvlerësojnë inteligjencën e njerëzve dhe mendojnë se do t’u shesin atyre përrallë, që një zyrtar pasaporte i njeh bosët e drogës Peker dhe Vukotiç dhe mund t’u lëshojë atyre pasaportë me identitet tjetër, pa ndonjë logjistikë nga e tërë vertikalja në Ministrinë e Brendshme, deri tek Spasovski, dhe Zoran Zaev të mos informohet për këtë

[Burimi: VMRO-DPMNE, data: 07.01.2021]

Me këtë lokalizohet qendra për falsifikimin e dokumenteve personale. Në të njëjtën kohë, personat që janë padyshim autorët e veprimeve për të cilat po zhvillohet hetimi përjashtohen nga fajësia.

Akuza tjetër nga VMRO-DPMNE erdhi nga ish-ministri Naqe Çulev, i cili pretendon se ai zbuloi rrjetin për lëshimin e dokumenteve të rreme, por pas shkarkimit të tij la problemin të zgjidhej nga pasardhësit e tij:

Është e papranueshme që një shtet anëtar i NATO-s dhe aspirant i BE-së të lejojë për vite të jetë bazë serioze logjistike për kartelet më famëkeq transnacionale me aktivitete në të gjitha kontinentet. Pikërisht, kjo me sjelljen e saj joprofesionale dhe çuditërisht jointeresante dhe e defokusuar u bë e mundur nga udhëheqja aktuale e Ministrisë së Punëve të Brendshme, e kryesuar nga ministri Oliver Spasovski, i cili, imagjinoni, kishte gati katër vjet për të përfunduar hetimet. Hetimi i përmendur ishte pothuajse i nisur në periudhën kur unë mora pozicionin e Ministrit të Brendshëm, në mënyrë që me përkushtim të plotë kolegët e mi, përkundër të gjitha pengesave në periudhën e Qeverisë teknike, të motivohen dhe të jepet maksimumi për riaktivizimin e saj.

[Burimi: VMRO-DPMNE, data: 06.01.2021]

KUNDËRSPIN: Së pari, duhet parë nëse historia e krijimit të letërnjoftimeve të rreme lidhet vetëm me një ekip të caktuar udhëheqës në Ministrinë e Brendshme?

Ka një lajm në arkivat e “Nova” që na kujton se 30 mijë letërnjoftime u gjetën në nëntor 2015, shumë kohë para hetimit të pretenduar të ministrit Çulev. Afera është zbuluar nga gazetari Arsiq nga e përjavshmja “Fokus”. Ai foli për këtë në emisionin “360 gradë” dhe shpjegoi shumë detaje. Ata janë të ngjashëm në dukje me dokumentet e rregullta, janë tregjuhësh dhe kanë emra të maqedonasve, shqiptarëve, romëve dhe turqve. Doli që ato ishin shtypur në të paktën dy vende në vend dhe se, sipas informacionit të tij, qëllimi ishte që ata njerëz të merrnin pjesë në zgjedhjet e ardhshme. Shumë mund të thuhet për këtë rast, por fakti është se doli që “fabrika për identitete të rreme” ka oficerë policie. Kjo është shumë kohë para se Çulev të flasë për hetimin e tij. Në atë kohë pushteti ishte plotësisht në duart e Nikolla Gruevskit. Prokuroria nuk zhvilloi ndonjë hetim.

Ose, pse atëherë Çulev ose dikush në krye të partisë së tij nuk filloi hetim menjëherë dhe të shihnin se kur është paramenduar dhe realizuar falsifikimi i pasaportave. Mbi të gjitha, sipas të ashtuquajturit “Modeli i Përzhinës” në vitet e kaluara, VMRO-DPMNE në disa raste mori të drejtën për të menaxhuar MPB-në dhe kjo çështje mund të ngrihej ose t’i drejtohej zyrës së prokurorit për të urdhëruar hetim. Mos harrojmë se kjo është një temë që mund të kishte sjellë pikë politike në vitet e kaluara, nëse Çulev do ta zbulonte atë para publikut ose prokurorisë në periudhën pas marrjes së pushtetit nga kundërshtarët politikë. Pse aktivizohet vetëdija për zbulimin e një grupi të organizuar të falsifikuesve tani, kur kishte arrestime masive të personave të tillë, natyrisht të autorizuar, pjesë e organeve administrative të MPB-së? Si ndodhi që nuk kishte njoftime partiake dhe forma të tjera të cilësisë së vetëkontrollit policor më parë, kur kishte kaq shumë dokumente për njerëz të një realiteti të rremë?

Kontestimi tjetër ndaj akuzave të bëra nga Hristijan Mickoski dhe anëtarët e partisë së tij nga maja e partisë, është pyetja, si i dinë ata kaq shumë detaje nga hetimi, nëse ata nuk kishin lidhje specifike me tashmë të arrestuarit? A kanë të dyshuarit lidhje direkte me një parti?

Ministri i Brendshëm, Oliver Spasovski, në paraqitjen e tij në “Utrinski Brifing” në mëngjesin e 7 prillit, tha se një nga të arrestuarit në aferën me lëshimin e pasaportave për kriminelët ishte në kontakt të përditshëm me udhëheqësin e VMRO-DPMNE-së, Hristijan Mickoski.

Ai e zbuloi këtë informacion, duke iu përgjigjur një pyetjeje të redaktorëve, pse e akuzon opozitën për pengimin e aksionit.

Dje, në paraqitjen time publike, i kërkova Prokurorisë të hetojë të gjitha këto aktivitete. Nëse dilni si parti e opozitës me ndonjë akuzë, ofroni dokumente, provave, etj., dhe nuk e bëni atë në organin kompetent, që është Prokuroria Publike, shumë dilema hapen para të gjithëve, përfshirë mua. Kjo është arsyeja pse sistemi duhet të funksionojë, prandaj thashë që duhet të jepet një përgjigje. Sidoqoftë, nëse marrim parasysh se njëri nga të arrestuarit është në kontakt të ngushtë, kontakt të drejtpërdrejtë dhe të përditshëm me udhëheqësin e opozitës, atëherë lind një dilemë serioze se pse u bë kjo, tha Spasovski. E gjithë intervista e Spasovskit është këtu.

Prandaj, mund të konkludohet se në konferencat e përmendura për shtyp kemi spin ndaj publikut në mënyrë që të zvogëlohet efekti i zbulimit të aferës që padyshim ekziston.

Por, këto konferenca janë gjithashtu pjesë e një praktike kur konferencat e kësaj partie janë pjesë e zbatimit të filozofisë politike të simulacrum. Simulacrum (latinisht: simulacrum – “ngjashmëri”) është një term për një kopje që nuk ka origjinal në realitet, dmth një shenjë semiotike që nuk nënkupton asgjë që ekziston në të vërtetë. Fillimisht është përdorur për piktura artistike ose monumente. Në fund të shekullit të 19-të kjo fjalë fitoi një kuptim tjetër – pikturë pa besueshmëri dhe cilësi të origjinalit.

Simulacrum ka qenë prej kohësh objekt diskutimi midis filozofëve. Në sofistin (dialogun) e tij Platoni tregon për dy lloje pikturash. Lloji i parë është riprodhimi i besueshëm – një përpjekje për të kopjuar me sukses dhe me saktësi origjinalin. Lloji i dytë është të shtrembërojë të vërtetën për të bërë një kopje që do të duket si origjinali. Shembulli i arteve pamore shërben si një metaforë për filozofët dhe disa prej tyre tentojnë të shtrembërojnë të vërtetën në një masë të tillë që të mund të shihet vetëm në kënde të drejta. Niçe përmend konceptin e simulacrumit në “Muzgun e Idolëve“, ku ai thekson se shumica e filozofëve, duke injoruar kontributin konfidencial të kuptimit dhe duke shmangur ndërtimin e gjuhës, arrijnë në një kopje të deformuar të realitetit.

Ato konferenca e kanë këtë funksion.

Lajme të ngjashme

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Back to top button