Me zemër heroike drejt realitetit të hidhur

“E kush punoi ndonjë të mirë, që peshon sa grimca atë do ta gjejë. Dhe kush punoi ndonjë të keqe, që peshon sa grimca atë do ta gjej” (Kuran 99: 7-8)

Gurët më bartën rrezet e perëndimit të diellit, lagështine e mjegullës që mbulonte ato kodrina, më bartën furinë e borës e më udhehoqën drejt… përtej malit aty ku gjendeshte ujëdhesa e heshtjes.

Aty ku shkembijtë dinin rrëfimin e përjetshëm të kësaj jete. Në vendin ku buronte dashuria po nuk shuheshte varfëria.
Rrugët e jetës njerëzore nuk janë as të lehta e as të thjeshta. Shumë shpesh të shpiejnë nëpër dhembje, vuajtje, sprova e pengesa. Gëzimet e buzëqeshjet nuk ishin percjellësit e vetëm në shtigjet jetësore.

Gjatë tërë jetës njerëzore ndërrohen ditët e ngrohta me freski dhe diell me ditët e dimrave të ashpër me stuhi dhe re të zymta.

Edhe ti o njeri sigurisht ke hasur në to. Ndoshta veq më e ke shijuar hidhërimin e dhembjes, vuajtjeve dhe të lotëve. Po të pyes, ke qenë ndonjëherë i sëmurë nga shkaku se nuk ke pasur me çka të vishesh e të mbrohesh? A ke humbur dikë që e ke pasur të afërt e të dashur? A ke ndjerë të ftohtët sapo ke dal nga shtëpia e koftori i nxehte? Do të më përgjigjesh po në të gjitha pyetjet… Po si vallë nuk mendon për dikë që dita ditës dridhet si purteke, e lutet që nesër të gjej ngushëllimin te ti, e ti fare as në lutje nuk e përkujton.

Qëndrova te shkëmbi mbi liqen e në suprinën e ujit pashë fytyrën e buzëqeshur, sytë e mbushur me plot jetë e buzegazin qe me mungonte. I pashe ato qe perkunder varferise e mungeses kishin shprese per jeten. Mjaftonte ti perkedhelesh e ti duash per to ishte shpetim lehtesim dhe ngroje shpirti.

Eshte trimeri e paket te mund te bejme te gezojme nje femije me zemer te paster e bark te thare qe lufton per dije e dituri ne keto dite te veshtira te jetes.

Kete mund ta bej çdo djal i ri e çdo vajze e re. Kjo eshte e arritshme per te gjith.Flas per mundin,perpjekjen qe te arrihet fitorja e madhe,fitorja e mirëfillt ne betejen vendimtare te jetes qe zhvillohet ne shpirt ndermjet te mires dhe te keqes. Ne kete beteje,fitorja e se mires shpie kah drita e shpirtit,kah persosmeria shpirterore.

Te qendrosh ne kete beteje,te jesh i forte dhe i guximshem duke mos u larguar asnje hap,dhe te koresh fitore eshte heroizem i vertete.Per kete veper lypset zemer heroike.

Te mirat e vogla te perditshme,ndermarrjet dhe aksionet e vogla ne rrugen e se mirres,ndoshta ne shikim te pare te duken te parendesishme dhe te pahetueshme,mirepo ne thelb jane shume te rendesishme.

Kjo eshte detyre e nje njeriu me zemer te mire.

Tu besh mirre njerezve,shtazeve bimeve,gjithqkaje qe ekziston.

Te qendrosh ne nje rruge te ketille te lypset zemer heroike.

Duhesh te jesh i meshirshem,te jesh puntor i sinqertë dhe i kujdesshem,te gjith vyrtytet e kesaj bote ti shendrosh ne vepra.

Per kryerjen e veprave me te bukura vertet duhet pasur guxim.

Ndoshta historia nuk do ti permend kurre emrat e tyre,qe deshmuan perpjekjet e tyne ne bamiresite dhe ne trimerite me te vogla.Ndoshta pas vdekjes askush nuk do ti kujtoj e as nuk do ti shenoj emrat e tyre. Ndoshta pluhuri i harreses njerzore krejtesisht do ta mbuloj ekzistencen e tyre ne kete bote..Ndoshta..

Por dije me siguri se çdo veper dhe me e vogel, Zoti i dashur e sheh..dhe me rendesi eshte te dime se Ai kurre nuk do ti harroj perpjekjet heroike e fisnike,veprat gjate tere jetes,edhe pse per botekuptimet e njerezve keto perpjekje mund te duken te parendesishme.. Por te gjithe shpresojme ne lumturine a amshueshme.. Për kete dhurate vertete vlen te jetosh burrerisht,te qendrosh ne mundime,te besh vepra te mira..
Kushtuar femijeve te Fshatit Rahoviq! 

Lajme të ngjashme

Back to top button