FISI DHE TI
Me dëshirat e rrënjosuna t’nanës e fisit
theve besën e femnës me andrra jete
kur n’gji veç trishtimin ia dhurove
e n’përqafim le t’i binin gjethe t’thara,
ma t’thara se fjalët tua
për dit’ t’lumtuna me të.
Ia le veç t’marrosunat dëshira
ngase burr’ at’her’ do t’quante fisi,
po fisi s’kisht’ ba ndryshe nga ty
veç urdhna t’rrepta u kisht’ dhan djemve,
e kur nanës i the se t’dashurën e le n’lot
për at’ dita u ba si dita e lindjes tande,
dit’ g’zimi e harreje fisnore.
Nën dëshirat jetike t’sht’pis’ s’bardh’
krenar i dole qiellit me pushk’ n’dor’,
ishe njëjtë me të: “I madh!”.
K’të menonte nana e shkret’ at’dit’,
se ajo nuk dinte puthjen tande
për femnën që s’menoi t’qesh ma,
se e le nën kanune t’rrënjosuna kohe
teksa n’sy t’kishte frymë e jete.
Për nanën ishe bir legjende,
po e shkreta s’t’a kisht’ dëgju’ zemrën
se për fisin, nderin t’than’ me rujt’.
Ajo s’donte djal’ me trëndafila n’dor’,
as djal’ me dhurata t’kuqe n’dehje nate,
n’ty shihte nji trim pushke
n’dor t’cilit femnat e fisit mbronin kryet,
për nanën ishe si rrall’ kush n’bot’,
po e shkreta s’dinte se tjetrës ia dhe besën
kur pran’ kroit ia puthe faqen.
Ajo mbushte uj’ me rrit shtatin,
me u ba e mir’ për ty e der’n e madhe,
nanës faqekuqe me i dal përpara,
ty me t’dhan’ shenjë për dashuni t’madhe,
po nana s’pa se femna s’t’besonte ma
e n’at’ mënyrë, fisit djemt’ ia kishe turpnue.
Nga Adelina Xhaferri