FISHTJANE

Politikanëve shqiptarë  e shqipfolës (respekt përjashtimeve!), që hanë pa dhimtë kokën e Shqiptarisë.

Kombit me titanë lirie ecja prapthi s’i ka hije
t’u pas djem vasha si zana që më t’zot nuk i bën nana
ai lejon m’i pri hajduti matrapazi liliputi
e kur do t’dryshojë sistemin heq hasanin vë hysenin
hiq s’e sheh sa bie ora trupin ia ka lidhur bolla
shkon hasani vin hyseni bje njësoj karadyzeni
dhe vin sërish dit’ e zezë na degdisi pik-e-pesë
kryeposhtë të gjunjëzuar të fyer të poshtërruar
me imazhin zi më zi kemi marë veten mëri

Shqiptarí lodhur trimnie pa dhimtë trupin ta kanë shkye
do hijena do bajlozë gati shpirtin ta kan sos
të kanë tkurrë në grusht shkëmbinjsh si të ishe strofkë kërmijsh
të shndërruan në peng bishe viktimë rengjesh majmunërishte
n’folé patash rosash pulash n’tokë të namun pa log burrash
janë do qenie janë do hije hajna horra e hafije
ujqër t’sertë me pamje qengjash sokratë t’vuejtun me huj derrash
padronë shtypës fukarashë hajdutë xhepash në brekë grashë
tregtar flamujsh të atdheut kundërshtar të Skënderbeut
shitës trojesh stërgjyshore mohsa t’lig’ njëqelizore
tezgaxhinj toke e deti vaj vatani e mjer mileti
shkelës ligjesh kanunore me gjithçka q’u vin për dore
diktatorë të zinj mesjete lidhur kokat me shervete
se u derdhet i madh truri mbetet pezull mbi qafë guri
guri zi për rasa vorri po vdes kombi po jo horri

Turp o turp na mbuloj marrja ashiqare buson halja
nuk është një është mizëria i gatuan nënë partia
hajdutë mohsa lapërdharë butakë kandra e zuzarë
koqe qelbi gjarpinj bolla gjithçka që derdhet nga shtona
gjithçka që mund të lind terri ferri Dantes Luciferri

Shqiptarí e mjera ime shpresa jote mlu me qime
mbytë me dokra alkimiste e vajtuar me lot Fishte
Mëmëdhe ku të rri shpirti n’interesin e një flirti
në një gotë me verë Parisi n’tagër herdhesh t’një narcisi
në fundbarqe kurtizanesh në mollaqe zuzarhanesh

Toka ime zonjë e madhe katandisur bërë xhenaze
vend’i shkret’ me zogj t’shtegtuar shpellë hijenash t’pasuruar
shpresë e thyer stërgjyshore dergjur n’ëndrrën e një molle
moll’ e re si Moll’ e kuqe fatin tënd ti vet’ e huqe
tokë mera mbjellur me miell vend i shkret’ me racë t’përzier
ku m’i vogli është shqiptari ble e shit si plaçkë pazari

Vendi im mallkim hijnuer krimbi zi lirinë ta muer
si lejon m’t’u shym oxhaku për qejfin e një ahmaku
për hordhi mbushur me sorra krimba riqna pleshta morra
deputetë ministra huri n’qafë litarin kush ta vuri
jo i huaji po i imi renegati me shpirt mini
jeniçeri Ballaban polifemi katallan
një bajloz i zi katran m’coptoi shtatin n’jatagan
një bilmez me shpatë Azie m’katrësh shpirtin ma ka gërrye
copa-copa më përbiu muti vogël me dhëmb’ thiu

Po do fryjë një ditë furtuna të heqë maska të grisë guna
t’shplojë surrate maskarenj’sh e të ndal’ vërshima përrenjsh
për t’lindë dielli i Shqiptarís’ të zbardh’ dita e lirisë

Shkrimi është shkruar enkas për Portalb.mk. Të drejtat e publikimit i kanë vetëm ©Portalb.mk dhe autori, sipas marrëveshjes mes tyre.