Dhe unë shpresoj…!
Vazhdoj shpresoj. Shumica e popullit shqiptar vazhdojnë shpresojnë se një ditë, do të jetë dita vendimtare e reformave, ku do të zëvendësohet PREMTIMI si REALIZIM, DHUNA si RESPEKT dhe URREJTJA si DASHURI. Përkundër asaj që në kushtetutën e këtij shteti ETNIK – shënon : Maqedonia është e maqedonasve, shqiptarëve, serbëve, boshnjakëve, etj , ne nuk përfillemi aspak.
Vazhdojmë shpresojmë se një ditë, vëllai im shqiptar, do të punësohet në një institucion shtetëror pasi që deri në të kaluarën e afërt nuk kishim mundësi të ëndërrojmë për një gjë të tillë, shpresojmë sepse ashtu na premtuan udhëheqësit tanë.
Vazhdojmë shpresojmë, se një ditë do t’ju ndihmohet të varfërve tanë, nga ata që vozisin AUDI-ja e BMw-ja, e që fshihen ndër klima, e që nuk ju kushtojnë rëndësi aspak, atyre qe nuk kanë si të fshihen nga rrezet e diellit, ose përkundrazi nga acari i ftohtë.
Për besë, të gjithë jemi në dijeni të parimit ”Nëse ju nevojitet ndihma ime , njëherë më fuqizoni mua , pastaj un ju fuqizoj juve“. Ju fuqizuam , ju bëmë me pushtet ! – Edhe ju na fuqizuat neve. E bëtë popullin shqiptar, ndër popujt më të varfër në ballkan.. Investuat në popullin shqiptar PUSHKEN, jo KALEMIN. Investuat në popullin shqiptar urrejtjen, se kush me cilën parti politike është. Me te vërtetë nuk duhet harruar, kemi rritur numrin e partive politike, nëse shikojmë për kokë banori, jemi prej më të pasurve me parti.
T’ju japim një këshillë të nderuar udhëheqës (politikan). Ju jeni sikurse 1 artikull që mund të blejmë në pazar. Ju fusim nga ana e djathtë e peshores , aq më shumë që i vendoset peshë anës së majtë të peshores , aq më lartë ngriheni juve. Po që se heqim peshën që është vendosur në anën e majtë të peshores , që në këtë rast pesha figuron popullin ( ata qe japin votën ) , ju humbet vlera totalisht.
Çdoherë e më shumë na rriten shpresat boshe, me qëllim për një jetë më të mirë.
Jetojmë në kontinentin Evropian, me mentalitet “evropian” , mirëpo një mangësi, që do të “rregullohet” në të ardhmen, jetojmë me kushte afrikane.
Çdoherë prolongohen projektet qe kanë të bëjnë me përmirësimin e jetës aktuale te banorëve shqiptarë, konkretisht të komunave shqiptare.
Përkundër asaj që ne fituam shumë të drejta pas tensioneve të vitit 2001, jemi humbës në të drejtën e luftës me nënshkrim. Edhe pse momentalisht, lufta nuk figurohet në mënyrën e plumbave, dhe bombardimeve, mirëpo përdoret një mënyrë tjetër e luftës , që në fakt quhet “Lufta e Nënçmimit“, e që ne nuk mund ta kuptojmë se, jemi duke humbur.