Në parkun që mbuluan fletët

Në parkun q’ë mbuluan fletët
Të dy ne ecim qetësisht,
Pas shijes saj ka shtruar vjeshta
Qilim të verdhë natyrisht. 

Dhe ndoshta si një ëndërr e zbehtë
Ju fanit një muzg i vonë 
Ky park q’ë kan’ mbuluar fletët
Ku pas kaq shekujsh ti po shkon. 

Nga vagabondët me cigare
Ti mos u tremb e dashur kot 
Imazhin tënd as dinosaurët 
Shekuj më parë s’e shtypën dot. 

Që ti të vije kaq e bukur
Me këta flokë, me këtë hap 
Toka të egrën klimë e zbuti 
Dhe akullnajat ktheu mbrapsht. 

Dhe s’kish se si të ndodhte ndryshe
Të ndodhte ndryshe s’kish se si. 
U desh të zhdukeshin përbindshat 
Që te kjo botë të vije ti…