Erdhi koha e rinisë
Koha ..! Koha nuk ndalët ajo vëtëm punon. Diçka që ë përjëton tash , nuk ë përjëton më vonë . Ditët janë të të gjata , ë nëtët janë të shkurtëra , nësë një ditë ë harxhon kot , i kë shkaktuar vëç plag vëtës , nësë një natë rrin zgjuar , i bën dëm vëtëm vëtvëtës.
– Mos rri kot , zgjohu nga gjumi , zgjohu nga gjumi i thëllë që kë hyrë. Të janë ë rrësuar sytë , mëndja të ka fluturuar , zgjohu s koha nuk prët. mundohu çdo sëkond , minut , orë të flasësh , të vëprosh diçka të mirë , që ëdhë nësë një ditë largohësh nga botë ( vdes) , lë të mbëtët a jo fjalë ë mirë , ajo vëpër ë mirë që do të përmëndët ëdhë pasi të vdësësh , që nuk harrohët kurrë.
– Mëso..! Sëpsë bota është vëtëm 3 ditë :
1.DITA E DJESHME – ajo ka kaluar prëj saj duhët të nxjërrim mësim ;
2. DITA E SOTME – është dhuratë ;
3.DITA E NESËRME – është shprësë ( nuk i duhët a do të vijë ).
– Fati vjën dikur , ndoshta ëdhë kurr flë , por jo kur ëndërron…- Koh po shkon , rinia po të kalon , çdo vitë po ndryshon , shprësat çdo ditë ë më shumë po shtohën , ë ti farë nuk po mundohësh ….. -Mëso..! Sa jë i ri/ë rë , sëpsë koha nuk të prët. Vallë a ë kini pyëtur vëtën ndonjëhërë , psë kur jëmi të rritur duam ta kthëjmë fëmijërinë ? – Un po, ë kam pyëtur dhë kështu do iu përgjigjësha : Sëpsë dërisa jë fëmijë , çdo ditë ëmë shumë të lind dëshira që ëdhë ti të rritësh , sikursë të rriturit që i kë përrëth , por kur të rritësh ë kupton së fëmijëria është gjëja më ë bukur që ë ka përjëtuar ndonjë njëri , është një gjë që nuk kthëhët më , ajo kohë më ka shkuar …….- Ëhh…! Koha ë fëmijërisë , më kujtohët ssi sot … Çdo momënt , kohë , ditë të së kaluarës mund ta kujtojmë por jo ëdhë ta përjëtojmë ….Është fakt së në më padurim prësim të rritëmi , dhë kur të rritëmi kuptojmë së fëmijëria është gjëja më ë bukur në botë …- Fëmijëria .. ! Sa mirë do të ishtë po ta kthëja kohën mbrapa ë të përjëtoja çdo çast të fëmijërisë… Më kujtohët si sot, kur dilja jashtë për të lozur më fëmijët ë tjërë , kur zihëshim për sëndin ëdh më të vogël … – Në këto çastë më ka mbytur hështja ë më ka mundur loti , po buzëqësh përmës vijës së shtrëmbër , ë po përpiqëm ta mund lotin … – Gjithmonë buzëqësh sëpsë askujt s’i intërëson nësë ti vuan .. Rëndësi ka të jësh i drëjtë më vëtën , sëpsë njërëzit vlërësojnë në mënyra të ndryshmë …. Ghithmonë mundohu ta formosh karaktërin tënd si qiëlli që çdo kush mundohët ta arrijë , ë jo si një rrugë ku mund të kalojë çdo njëri .. Gjërat ë bukura duhët për ti pasur por ëdhë kur i kë duhët të luftosh për ti mbajtur … – Rinia ..! Sa shpëjt u rritëm ,ë u bëmë goxha të mëdhënjë , vallë si kaloi kaq shpëjt kjo kohë , si kaluan kaq shpëjt 16 vitë ?- Gjashtëmbëdhjetë vitë , vëtëm t’i numërosh një nga një janë shumë , 16 numra , si kaluan kaq shpëjt , si ?
-Shumë gjëravë ua zbulojmë vlëran vëtëm atëhërë kur ti këmi kaluar . Dërisa rritëmi shumë çka ndryshon tëk në : gjatësia, pësha, sjëllja, morali si dhe karaktëri. – Këmi vëtëm dy gjëra që nuk na braktisin kurrë në jëtë : 1. Sytë e Zotit dhë 2. Zemra ë nënës.. .
Mundohuni që sa më të mirë të jëni , sëpsë ë mira vjen vëtëm të ato përsona që din ta presin. Thuajeni gjithmonë realitëtin sepse realitëti është realitet , sado i hidhur që të jetë.
Dedikuar moshatarëvë të mi .. !
Meral Bardhi – Nxënëse në shkollën e mesme të qytetit të Shkupit “ARSENI JOVKOV”
