Çdo grup i armatosur është përpjekur për të çliruar, ribashkuar Shqipërinë !

Në shej kujtimi dhe respekti për luftëtarët dhe kontribuuesit  e nismëtarët për çlirimin e Kosovës. Në këtë rrugëtim kohë më parë ishte Afrim Zhitia dhe Fahri Fazliu.

Rrugëtim për atdhe të lirë,  tokë të çliruar, për tokë të bashkuar më një Shqipëri. Toka shqiptare padrejtësisht  po jetonte dhe po merrte frymë jo në gjendjen normale, po jetonte e ndarë në shumë pjesë, e copëtuar në gjymtyrët e saj.

Çdo vet-flijues për çështjen kombëtare, më çdo ideologjie që përfundimi i saj ideologjie të jetë çështje kombëtare dhe çlirimi i kombit dhe ribashkimi i tokës së Shqipërisë për mua janë dëshmorë dhe hero të pavdekshëm.

Në mesin e shumë dëshmorëve dhe rrugëtarëve për liri të Një Shqipëri ishte Fahri Fazliu dhe Afrim Zhitia. Unë në atë botë isha i vogël, por krismat dhe rezistenca qoftë edhe politike, në atë botë shkundi dhe i futi frikën armikut Serb-çetniko- fashiste e cila po qëndronte në trojet shqiptare.

Lëvizjet Revolucionare në çdo brez kishte, por dielli për ne shqiptarët nuk po lind ashtu siç ne shqiptarët po dëshironim. Forca e djemve dhe vashave nuk po ndalet edhe pse një pjesë e madhe e ca shqip- folësve nuk bindeshin që Kosova një pjesë tokë e Shqipërisë do të jetë e çliruar dhe e nderuar e ngritur në piedestal të lirisë.

Çdo rezistencë dhe grup i armatosur është përpjekur për të çliruar dhe ribashkuar Shqipërinë që prej shekujsh po frymon e ndarë dhe e copëtuar. Çdo fuqi e ardhur nga larg që po pushtonte tokat shqiptare, sot të pagëzuara  fuqi ndërkombëtare po copëton tokën tonë shqiptare, po copëton Shqipërinë për interesa të saj politike, ekonomike, luftarake.

Shqipëria kurrë nuk u dorëzua, sepse vashat dhe djemtë e Shqipërisë nuk po dorëzohen, ata po luftoni dhe po derdhin gjak për të bërë Shqipërinë.

Shqipëri çdo ditë po tkurrët, Shqipëri çdo ditë po copëtohet, po zvogëlohet, Shqipëria po vuan nga plaga e rënd që i dhuruan armiqtë e saj të brendshëm dhe të jashtëm.

Shqipëria fal luftëtarëve, fal gjakut të bijave dhe bijve më të mirë të këtij vendi  çdo ditë po rritet, çdo ditë po çliron aq sa po mundët dhe po shtron rrugë për të ribashkuar tokat e ndara që prej dekadash. Shqipëria po merr më veti çdo ditë e më afër emrin Shqipëri.

Kësaj fryme për Një Shqipëri i shërbeu ushtari dhe sy-patremburi Afrim Zhitia, po ashtu në krahë të shqiponjës ishte edhe trimi dhe patrioti Fahri Fazlia.

Këta dy vigan si shumë vigan tjerë derdhen gjakun për një Shqipëri, për një tokë, për një qëllim për çlirim të tokës sonë të ëmbël, për dheun tonë të përgjakur dhe, qiellit tonë të errësuar që kur kishte shkelur  në këtë tokë çizmja e armikut.

Nga krismat, nga derdhja e gjakut të dy luleve të kuqe gjaku të Afrim Zhitis dhe Fari Fazlis toka filloj të lulëzoj, qielli lindi re të bardha,  dielli filloj të ngroh më ndryshe për shqiptaret.

Një kurorë për brezni trimash, një lule të lindur në mes dhimbjesh dhe gjakut çdo herë ka qen, është dhe, do jetë lindje dëshmorësh dhe hero tokash, luftëtar botërash dhe çlirimtar e të kujtuar përherë për trimërinë dhe betejat e tyre.

Dëshmorët janë shembulli dhe faqe-histori që duhet lexuar, mësuar dhe praktikuar si duhet të vdiset për atdhe, po kjo faqe histori në historinë tonë shqiptare tani më janë të radhitur edhe emrat e art të Afrim Zhitis dhe Fahri Fazlis.

Më 02 nëntor 1989 historia po regjistronte edhe dy figura të ndritura në faqen e saj të radhës. Këto figura që kurrë nuk u pajtuan më hegjemonizmin serb që po sundonte në Kosovë.

Këto dy figura të lindura në kohë, të kthyera në bronz dhe të lartësuara në kurorë ari. Për këto dy figura jeta nuk është më  e rëndësishme se sa liria e atdheut, se sa çlirimi i tokës, dhe ribashkimi i Shqipërisë. Këto dy figura emrat e të cilës sot i lexojmë në faqe të ndritur – historisë Afrim Zhitia dhe Fahri Fazlis.

Ju kujtojmë më epitetin më të lart. I paharruar qoftë kujtimi për ju, vepra juaj dritë për Atdhe.