Mezo-Kohë
Po shkruaj për nji ogur,
Ogur shpresash ç’ri e varur mbi një lis
Tek e frynë era
Dhe era nuk ndalet
Lisi puth tokën me rrënjët thellë saj
Oguri qëndron varur mbi lis
Mbi lis oguri qëndron
Dhe era e frynë sa djathtas-majtas
Era frynë, oguri qëndron në lis
Gjethet nuk këputen nga era
Është verë, gjethet i tund era
Oguri bashkë me gjethet hijeshojnë lisin
Unë shoh lisin dhe era frynë
Gjethet zhurmojnë tinguj
Dhe oguri në lis varur qëndron
Oguri në lis, unë në tokë
Larg jo aq, pranë nuk është
Bëj të ngjitem në lis, oguri varur qëndron
Dhe nuk ngjitem se nuk mundem
Por gjethet i tundë era
Ato zhurmojnë tinguj
Unë shkruaj, oguri hesht
Oguri im qëndron lidhur në lis
Dhe era i tund gjethet…
Poezi nga Naim Iljazi
09.06.2015 – Tetovë