PËR TY!
Gjithmonë t’kam dasht
Edhe ma shum sa qe e mendon ti
E nuk kam fjalë me gjet
Me t’i thanë
Ato ndjenja qe i ka robnu
Zemra jem
Nuk ka ndjenjë
Që mund me përshkru
Gjith’ atë dashni
Që s’mund me i than
As dashni
Por ma e madhe
E kapërcym dashnis
Shpirti më përdhunohet
Kur t’shoh
Ma ndal frymën
e mduket se jetoj
n’ato momente
veç me pamjen tande
me atë natyr’
që Zoti ta fali
vetëm e vetëm
me e mëkatu
atë që t’sheh
Pendimi jem
Asht që m’leu nana
Kohën e njejt
Ku marrim frym të dy
E nuk mundem me t’pas ngat
Nuk mundem me ta dhan atë dashni
Nuk mundem as me t’prek
Me t’marr erë
E me nejt me e pa
Veç atë ftyr’ tande
Portret i pikturum
N’flet të tokës
Në fund që ka nënshkrimin e Zotit.
Poezi nga Naim Iljazi