Thërrime 2

I ishte bërë shprehi, sa herë që kalonte, të shihte nëse ishte e ndezur drita në njërën prej dritareve të pallatit. Deri atë natë, kur u përputhën nata pa hënë, terri dhe gjendja e tij. Kaloi, pa e kthyer kokën. Kalonte shpesh mandej, asnjëherë nuk u kthye. As ai, as kokën.

(vazhdon javën e ardhshme..)