Pikë e fundit
Lëshoi dhe shiu të fundit pikë
Si gur i ftohtë qëlloi mbi mua,
U var kristal nëpër qerpikë
Me lotët e mi u ngatërrua!
Çudi si ndjehet ndonjëherë njeriu
Krejtësisht i vetëm mes njerëzish turmë,
Të digjet shpirti porsi qiriu
Vetëm me veten, pa fare zhurmë!
Humbur mes turmës në botë pa ngjyrë
Me shpirtin djegur, përvëluar,
Të kërkosh për një fytyrë
Mes qindra të tjerave ngatërruar!
Lëshoi dhe shiu të fundit pikë
Si gur i ftohtë qëndroi mbi mua,
Të t’ shpojë mungesa si të jetë thikë
Poezi nga: Bledi Ylli
