Cila vlen më shumë diploma apo libreza partiake?
Jemi dëshmitar të emigrimit në vazhdim e sipër të elitës rinoro-intelektuale, ku njëra pjesë emigron në izolimin e butiqeve apo kafeneve dhe, tjetra pjesë në pastrimin e banesave europiane ose në baushtellet diasporiane.
E shtrohet pyetja se ata janë të pakënaqur me pagën universitare të cilën nuk e morrën kurrë, u treguan të paaftë në punën e profesionit të tyre që nuk e shijuan asnjëherë, apo thjesht përveç diplomës nuk kishin lidhjet e duhura partiake për të vazhduar ëndrrën e tyre.
Mbi të gjitha, këto pikëpyetje vlejnë edhe mbi faktin, se pse UT- ja mbeti jashtë listës së ligjit për shpërblimin e 100 studentëve më të mirë me punësim.
Vallë nëse prindërit tanë na lanë trashëgimtarë neve, kjo gjeneratë refugjate, pritet të farësoset maksimalisht në aspektin kombëtar, pasi vendet e punës rezervohen nga servilët dhe lojalët e sllavëve, kurse vetvetistët po qëndrojnë me shpresë që dalë ngadalë të gjejnë rrugëdaljen e largimit, prej kësaj zone ` Burdushiste `, ku njerëzit me më shumë diploma se sa çorape si rasti i Avni Avdiut apo Iljasa Salihut, duhet të qëndrojnë në shtëpi të merren me kalljen e koftorit, pasi me menaxhimin akademik të arsimimit, duhet të merren të padiplomuarit në tentativë diplomimi për të shtuar rejtingun në diapazonin partiak.
A janë gati se të gjitha fakultetet në Ballkan të politizuara, ndoshta përveç Sllovenisë, Kroacisë, apo Sërbisë, të tjerat besoj se po, por nuk qëndron problemi tek politizimi i fakulteteteve apo institucioneve tjera publike, sa qëndron problemi tek personat e politizuar, të cilët më shumë u ngritën në tituj përmes librezave partiake se sa bagazhit të tyre intelektual, aq të dyshimtë të bënë fakti që pjesa dërmuese e profesorëve universitar, po koketohen nga rrjeti i militantëve partiak ku përmes të cilëve kryhen lloje të shumta favoresh partiake si; intervencat, diplomimet, punësimet etj.
E me të gjithë këtë realitet të hidhur, i cili kryhet pa fije morali e turpi, në sy të të gjithë studentëve të frikësuar, e të sehirezuar, i sheh asistentët dhe referentët të inkuadruar në punë me anë të lidhjeve farefisnore, ndërsa Profesorët/et që japin nga një milion lëndë, duke mos u mërzitur fare për punësimin e studentëve, pasi mu ata janë shkaktarët e zaptimit të vendit të punës së studentëve, pasi e kanë okupuar sistemin dhe nuk lënë askëndin të ju depërtojë në mes, kurse në anën tjetër mu ata Profesor/e mundohen me anë të motivimit se do bëhet më mirë, të rrisin sasinë e produktivitetit në arsimin tonë, që dita-ditës po i shtohet doza e naivitetit.
E krejt në fund, të gjithë ata studentë, që mendojnë se diploma vlen më shumë se libreza partiake, ende nuk e kanë kuptuar se punësimi në intitucionet arsimore, mvaret prej numrit të flamurave të varur nëpër banderat betonike, se sa prej indeksit të mbushur nga notat me mësime maratonike.