LUFTËTARI I PAQES

Historia na ka dhënë leksionin e madh për periudhat post-revolucionare.

Mahnitjet e mëdha janë kthyer në zhgënjime të mëdha.

Euforitë e mëdha janë pasuar me rënie të tmerrshme morale.

Idealistët kanë rënë në dëshpërim, kanë vdekur nga mërzia.

Grabitësit e fitores janë lartësuar në kulme pushteti dhe lavdie të rrejshme.

Ata që kanë bërë thirrje për drejtësi, liri e vëllazëri, janë bërë armiqtë më të mëdhenj të këtyre idealeve.

Revolucioneve, thotë leksioni i historisë, u mungojnë potencialet intelektuale, ndonëse janë të pashmangshme. Ata bëhen për shkak të lirisë së munguar.

Në periudhat post – revolucionare lartësohen mendje mediokre, me ambicie të mëdha, mundësi të vogla dhe me mungesë ndjenje të përgjegjësisë publike.

Jam adhurues i paqes, sepse, mjeshtrit më kanë mësuar, se koha e paqes është koha e mendimit.

Ne vuajmë në këtë kohë “faktorësh”, sepse i mendojmë më të fuqishëm se sa janë në të vërtetë. I shikojmë si luftëtarë.

Luftëtari i vërtetë asnjëherë nuk dhunon.

Luftëtari i vërtetë është i drejtë, i fisëm, krenar dhe nuk është egoist.

Atdheu i luftëtarit të vërtetë nuk është oborri i tij.

Kombi për luftëtarin e vërtetë nuk është vetëm farefisi apo fisi i tij.

Lufëtarët që hiqen trima me të pambrojturit janë frikacakë të mëdhenj.

Janë vegla në duart e huaja.

Janë të fuqishëm, sepse ne jemi të dobët e të përçarë.

Janë hijena që kafshojnë keq, sepse e dinë se ua kemi frikën.

Ata si djajtë ushqehen me frikën e njeriut.

Hiqeni frikën dhe shihni sa qyqarë janë!

Luftëtari i vërtetë nuk e duron qyqarrllëkun, pavarësisht çmimeve që mund të paguajë.

Luftëtari i vërtetë është luftëtari i paqes.

Ai që bën gjithçka vetëm për të mirat e tij, nuk është luftëtar, por tuxhar.

Me tuxharin secili mund të bëjë pazar.

Tuxharit i intereson vetëm interesi personal.

Për të atdheu është i mirë kur ai është mirë.

Luftëtari i paqes është në paqe me mendimet e tij.

Luftëtari i paqes është në paqe me ndërgjegjen e tij.

Luftëtari i paqes ec rrugës që vetë e ka zgjedhur.

Luftëtari i paqes nuk ec rrugës që ja kanë zgjedhur të tjerët.

Luftëtari i paqes nuk bën beteja për plaçka lufte.

Luftëtari i paqes nuk kërkon dhe nuk merr pension luftëtari.

Luftëtari i paqes asnjëherë nuk merr dekorata veterani.

Luftëtari i paqes është përherë i ri.

Në secilën kohë.

Luftëtari i paqes ndërton për kohën e tij dhe kohën që do të vijë.

Betejat e luftëtarit të paqes nuk përfundojnë asnjëherë.

Paqja gjithmonë është më e rëndë se lufta.

Liria është më e rëndë se sa robëria.

Luftëtari i paqes nuk e duron lartësimin e të fuqishmëve.

Luftëtari i paqes e synon lartësimin e të mëdhenjve.

Një kombi që i mungojnë luftëtarët e paqes ai është humbës.

Të gjitha betejat e fituara të luftës lejon t’i këmbehen nga disa plaçkaxhinj.

Ai komb ngushëllohet e trimërohet me lavditë e së kaluarës dhe dridhet para robëruesve të së sotmes.