Kartolina e harruar në sirtar
KARTOLINA E HARRUAR NË SIRTAR
Ballet e mbështetura, fillimi i zisë
Mbushin orët e gurta të takimit
Hapat largohen nën diellin asnjanës
Duke përjetuar vdekjen …
PRIT TË TË FTOJ UNË
… bashkë me natën
Duke mbyllur gishtat fik flakën
MIKU IM…
Gjumi yt , dhomë e zbrazët dhe endem aty
Nga shkëlqimi lajkatar i shkëndijave
Gjej të tuat arsye
Si një kartolinë e harruar në sirtar !!!
PRIT TË TË FTOJ UNË
Duke qeshur me armët e tua
Çan përmes rradhëve befasisht
Duke të prishur rreshtimet
Pa varfëruar edhe vargjet e tua .
ME ËNDRRAT E ZVENITURA
Nëpër natë
E nëpër gjak
Në lotët që fshihen në fund të pusit
shoh fytyrën time të errët
Pa qiell të kaltër e të qetë…
Plagosur nga mungesa
Nga ndarja
Nga pritja për ty
le të mbretërojë mbi botë
pranvera që vdekje s’ka.
ALEATE
Mbrëmjes më ka ënda të bredh qytetit
përgjatë sinoreve të pasigurta
e nga lartë të sodis folet gjigande
të dashurisë .
Sonte do të zhduk etjen tënde
mes kalldërmave
britmë , me zë deri në qiellë
do haroj vdekjen.
Mbrëmjes … aleate e qytetit
e pllakosur rrugëve
mendimeve cliruar
pa maskë , pa hic gjë
mirënjohëse e botës !
Poezi nga Ermira Selami
